Wszyscy trzej doskonale miasto znali...

Serwis znalezionych fraz

... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Serwacy, kt�rego wielce piek�o, a�eby za tch�rza nie uchodzi�, konia �cisn�wszy, pop�dzi� jak szalony, dw�ch bachur�w o ma�o nie stratowa�, na jedn� fur� wpad�, �e si� ledwie z ho�obli119 wydoby�, zaczepiwszy o nie, i na ostatek si� na Ross� dosta�, w�a�nie gdy Minkiewicz ze swymi nadje�d�a� z drugiej strony. Niebawem te� stawili si� zawsze wyelegantowany Derengowski i zdyszany Godziemba, kt�ry z twardoustym koniem120 ledwie sobie da� rad�, pysk mu skrwawiwszy, a sobie por�n�wszy r�ce. Kl��, na czym �wiat stoi. Minkiewicz ha�asowa� odgra�aj�c si�. Serwu� milcza�, tylko mu ju� pilno by�o do ko�ca. Wyzywano go na s�owa; �ciska� z�by. � Ad rem, ad rem! � rzek�. � Do roboty! Co tu j�zykiem mle�? Ju� stan�wszy naprzeciw adwersarza, Serwu�, jak to by� zawsze cz�ek sumienny, gdy tamten perzy� si� i pryska�, zapyta� tylko wedle regu�y, czy krzywdy uczynionej nierozmy�lnym s�owem honorowi podskarbiego nie odwo�a i nie deprekuje, jako przy podchmieleniu uczynionej. � Co u podchmielonego na j�zyku, to u trze�wego w my�li! � zakrzycza� Minkiewicz. � Pilnuj asindziej swego nosa, a zobaczysz, jak� ja ci tu uczyni� deprekacj�. Zna �wiat i korona polska, �e Minkiewicze nie deprekuj�. Prze�egnawszy si� tedy, stan�li przeciw sobie. � Najs�odszy Jezu, prowad� moj� r�k�! � zawo�a� Minkiewicz, na�laduj�c znane dictum121 kancelist�w, kt�re i studenci na swych elukubracjach122 zapisywa� zwykli. Z�o�yli si�, szable szcz�kn�y ras, dwa. Minkiewicz jak osa, to przyskoczy, to uskoczy, a ile razy chce p�atn��, Serwu� mu szabl� odbija. Przyjaciele, stan�wszy po bokach, przypatruj� si� i g�owami potrz�saj�. Przebendowskiemu twarz mieni si� strasznie: zwykle �agodna, robi si� zawzi�cie dzika. Sapie, nozdrza rozd��, �uje okrutnie, a naciera z g�ry a� strach. Co machnie szabl�, to jakby �wisn��. Minkiewicz, cho� mniejszy, ale niezmiernie zwinny, kr�ci si� ze zr�czno�ci� osobliw�, jak w ta�cu. Przez d�ugi czas jeden drugiego ani zadrasn��, tylko szable trzeszcza�y. � A p�ki� to tego b�dzie?! � zawo�a� jeden z przyjaci� Mickiewicza. W�a�nie gdy tych wyraz�w domawia�, Serwu� si� niepostrze�enie ods�oni�, lew� r�k� podni�s�, a Minkiewicz go w ni� chlasn��, ale tak szpetnie, �e my�leli, �e mu j� utnie. Kontusz i �upan123 odlecia�y. Krew strumieniem bryzn�a na �nieg i jednocze�nie Serwacy, jakby ci�cia nie czu�, z g�ry w �eb p�atn�� Minkiewicza, czapk� mu rozp�ata�, czerep rozbi� i szlachcic, wo�aj�c: �Jezus, Maria, J�zef!�, na wznak na ziemi� si� powali�. Skoczyli przyjaciele ratowa�, bo� dysza�, ale g�ow� mia� przer�ban� do ko�ci tak, �e si� zda�o, i� w miejscu ducha wyzionie. Krew mu p�yn�a po twarzy, a od impetu uderzenia straci� wnet zmys�y i le�a� jak martwy. Serwacemu Godziemiba z Derengowskim co �ywiej pocz�li r�k�, z kt�rej krew ciurkiem si� la�a, zawi�zywa� chustami, jakie si� w pogotowiu znalaz�y. � Je�eli masz si�� konia dosi��, siadaj i zmykaj � szepn�� mu Derengowski. � Zdaje si�, �e z Minkiewicza b�dzie trup; trzeba uchodzi�, p�ki czas, bo przyjaciele nie daruj�. Serwu� tylko tyle, �e troch� poblad�, r�k� zacisn�� i zawi�za� sam jeszcze pom�g�, konia dopad�, Derengowskiemu i Godziembie d�o� poda� i ju� jecha� chcia�. � A dok�d�e my�lisz? � Ja z miasta uchodzi� nie mog�, bo mam tu pilne sprawy, to darmo � rzek� Serwu� � co b�dzie, to b�dzie! � To� ci� z�api�. � A nie! Pojad� do kolegium � szepn�� Serwacy. � Ksi�dz Trzeciak mnie przechowa, tam nikt szuka� nie �mie. Lakonicznie tak p�s�owami ich zbywszy, cho� wiele krwi utra� ci� i r�k� mia� straszliwie zr�ban�, Serwu� z takim ch�odem i przytomno�ci� si� obraca�, jakby mu wcale si� nic nie sta�o. Na ko� siad�, opo�cz� si� otuli� i do miasta pok�usowa�. Derengowski, Godziemba i dwaj przyjaciele Minkiewieza krz�tali si� oko�o niego. Ostatni kl�li okrutnie i r�ce �amali, zdawa�o si� bowiem, �e z rannego chyba ju� nic nie b�dzie. D�ugo przytomno�ci nie odzyskiwa� wcale, lecz znaki �ycia trwa�y. Godziemba tylko, expertus124 w tych wypadkach, zajrzawszy do rany, r�k� machn��. � Wyli�e si� � rzek� � m�zgu nie wida�. Prawda, �e pami�tk� dosta� dobr�, ano, szlachcica w �eb bij�c, nigdy si� nie zabije. Czerepy twarde, dowiedziona to rzecz. �mier� nie bierze inaczej, tylko za nagi. A to furda, mosanie! * * * Pan podskarbi Przebendowski, kt�ry w korytarzu pociejowskiego pa�acu grubia�sko znalaz� si� ze swym wychowa�cem, nie by� ani z�ym, ani porywczym do zbytku, ani tak szorstkich obyczaj�w cz�owiekiem, jakim si� na�wczas wyda�. Zdawa�o mu si� tylko, gdy z drobn� szlacht� do czynienia mia�, �e z ni� na jej spos�b obchodzi� si� nale�a�o, wyraz�w nie cukruj�c i bior�c si� ca�� gar�ci� do ichmo�ci�w, tak jak oni: drapie�nie. W salonie podskarbi by� ekstra dystyngowany, dobrze wychowany, grzeczny i mi�y. Tylko z domownikami, na sejmikach, ze siwymi bli�szymi z zasady si� okazywa� grubianinem. Szczeg�lniej za� dla sieroty tego, swojego wychowa�ca, by� zawsze bardzo surowym, �alby si� to nie rozpu�ci�o na dziadowski bicz�, jak powiada�. W pasj� go te� wprawi�o, �e Serwu� si� o�mieli� s�u�b� podskarbiny opu�ci�, nie opowiedziawszy mu si�, samowolnie, co wed�ug poj�� wczesnych krymina�em by�o. � Przecie�em opiekunem tego b�azna � wo�a� podskarbi � z b�ota go wyci�gn��em. �eby nie ja, n�dza by go w kolebce zagryz�a. A ten sobie tu fumy stroi i rzuca mi s�u�b� dla fantazji. Naucz� ja go nosa zadziera�! Tak m�wi� pan Przebendowski, wchodz�c na g�r� do hetmana, ale po odwiedzinach u niego przyszed� jeden z jego dworskich, w�a�nie w chwili gdy do karety mia� siada�, i doni�s� mu o owym wypadku z Minkiewiczem. Podskarbi si� rozpasjonowa� bardziej jeszcze, na Minkiewicza swoj� drog�, ale i na Serwacego, kt�ry wa�y� si� zadziera� i honoru jego broni�. � Kiep jaki�, ja mojego honoru sam strzeg�! � wo�a�

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL