... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Kamie� ani drgn��. - Trzeba troch� mocniej - powiedzia� sobie. Rozstawi� nogi i nabra� tchu. Zn�w zacz�� podnosi� g�az; �y�y na karku nabrzmia�y mu z wysi�ku. Przez dziesi�� uderze� serca z ca�ej si�y ci�gn�� w g�r� uparty kamie� - nie �eby go odwr�ci�, z tego zrezygnowa� ju� po pierwszej pr�bie, ale �eby zmusi� do uznania swego istnienia. Cho� grunt nie by� tu szczeg�lnie mi�kki, stopy ch�opca zapad�y si� na u�amek cala. W g�owie mu si� kr�ci�o, a jasne plamki wirowa�y przed oczami. Cofn�� si� i dysz�c osun�� na ziemi�. Przez kilka minut odzyskiwa� si�y, wsparty o zimn�, szorstk� powierzchni�. - No dobrze - stwierdzi� po chwili. - Teraz wiemy, �e w ten spos�b si� nie uda. Odst�pi� i usiad� na trawie. Do tej pory za ka�dym razem, gdy dokonywa� czego� si�� woli, dzia�a� pod wp�ywem impulsu, reaguj�c na zagro�enie. Nigdy jeszcze nie usiad� spokojnie, by uczyni� to �wiadomie. Natychmiast odkry�, �e ca�y zesp� okoliczno�ci jest ca�kowicie r�ny. �wiat wyda� si� nagle pe�en drobiazg�w odwracaj�cych uwag�. �piewa�y ptaki. Wietrzyk muska� jego twarz. Mr�wka pe�z�a po d�oni. Kiedy tylko zaczyna� koncentrowa� wol�, co� natychmiast odrywa�o jego my�li od zadania. Musia� osi�gn�� pewien stan, jakby napi�cie z ty�u g�owy i co� w rodzaju nacisku na czo�o. Zamkn�� oczy i to troch� pomog�o. Po��dany stan nadchodzi� - powoli, ale czu�, jak narasta. Przypomnia� sobie o czym�, wsun�� r�k� pod tunik� i znamieniem na d�oni dotkn�� amuletu. Wzmocniona tym dotykiem wewn�trzna si�a narasta�a w hucz�cym crescendo. Garion wsta� z zamkni�tymi oczami. Potem otworzy� je i spojrza� na uparty g�az. - Ruszysz si� - wymrucza�. Nie wypuszcza� amuletu z prawej r�ki, a lew� wyci�gn�� przed siebie d�oni� do g�ry. - Teraz! - rzuci� ostro i wolno zacz�� przesuwa� rami�, jakby co� podnosi�. Moc w nim wezbra�a, a ryk w g�owie niemal og�usza�. Brzeg g�azu uni�s� si� wolno z trawy. D�d�ownice i g�sienice, �yj�ce dot�d w bezpiecznej, spokojnej ciemno�ci, wi�y si� pora�one porannym s�o�cem. Kamie� wzni�s� si� z godno�ci�, pos�uszny gestowi r�ki ch�opca. Przez moment ko�ysa� si� na kraw�dzi i wreszcie przewr�ci� na bok. Zm�czenie, jakie czu� Garion, kiedy pr�bowa� r�kami poruszy� kamie�, by�o niczym w por�wnaniu do znu�enia, jakie ogarn�o go teraz, gdy rozlu�ni� wol�. Skrzy�owa� ramiona na trawie i opar� o nie g�ow�. Po chwili zacz�o go to dziwi�. Nadal sta�, ale r�ce le�a�y wygodnie na murawie. Podni�s� g�ow� i rozejrza� si� niepewnie. Owszem, przesun�� g�az. To by�o jasne, poniewa� kamie� spoczywa� teraz na zaokr�glonym czubku, ods�aniaj�c wilgotn� doln� powierzchni�. Zdarzy�o si� jednak co� jeszcze. Wprawdzie Garion nawet kamienia nie dotkn��, lecz ci�ar dzia�a� na niego i tak, u�yta za� si�a nie ca�a trafi�a w ska��. Garion z przera�eniem stwierdzi�, �e a� po pachy zapad� si� w zwarty grunt. - I co teraz zrobi�? - zapyta� sam siebie bezradnie. Odrzuci� pomys�, by raz jeszcze zebra� si�� woli i wyrwa� si� w g�r�. By� zbyt zm�czony, �eby cho� o tym my�le�. Pr�bowa� si� poruszy� w nadziei, �e rozlu�ni zbit� ziemi� i wydostanie si� po trochu, ale cia�o nawet nie drgn�o. - Popatrz, co narobi�e� - poskar�y� si� g�azowi. G�az zignorowa� go. Wpad� na pewien pomys�. - Jeste� tam? - zapyta� tej �wiadomo�ci, kt�ra zawsze istnia�a w jego umy�le. Cisza w g�owie Gariona by�a absolutna. - Na pomoc! - krzykn��. Ptak, kt�rego zwabi�y ods�oni�te robaki i g�sienice, zerkn�� na niego jednym okiem i wr�ci� do �niadania. Garion us�ysza� za sob� jakie� kroki i z wysi�kiem odwr�ci� g�ow�, by sprawdzi�, kto nadchodzi, �rebak przygl�da� mu si� w zdumieniu. Z sympati� tr�ci� go nosem w policzek. - Dobry konik - westchn�� z ulg� Garion. Nie by� ju� sam. Wpad� na nowy pomys�. - Musisz sprowadzi� Hettara - o�wiadczy�. �rebak obieg� go dooko�a i tr�ci� znowu. - Przesta� - rozkaza� Garion. - To powa�na sprawa. Ostro�nie spr�bowa� wcisn�� sw�j umys� w my�li zwierz�cia. Sprawdzi� z dziesi�� r�nych sposob�w, nim przypadkowo trafi� na w�a�ciw� kombinacj�. My�li �rebaka przeskakiwa�y to tu, to tam, bez celu ani wzorca