... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
Dalsze zmiany wprowadzono do trzeciego wydania, o które zwrócił się do redaktora książki i jej autorów Państwowy Zakład 13 Wydawnictw Lekarskich. Postanowiono uzupełnić treść następującymi rozdziałami: kokcidioza przewodu pokarmowego, promie-nica, borelioza, zakażenia wywołane przez Papilloma virus, condylomata acuminata, zasady przeprowadzania dezynfekcji, zasady przeprowadzenia sterylizacji materiału i sprzętu medycznego. Dokonano również zmiany tytułów trzech rozdziałów i rozszerzono zespół autorów. Książka jest pomyślana przede wszystkim jako vademecum dla lekarzy praktyków i pracowników służby sanitarno-epidemiologicznej. Nie może ona sprostać wymaganiom podręcznika akademickiego, co wymagałoby znacznego rozbudowania strony klinicznej. Jednakże jako uzupełnienie podręczników klinicznych, książka powinna służyć zarówno praktyce lekarskiej w zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych i pasożytnicznych, jak i jako źródło informacji, dla studentów medycyny i lekarzy. Jan Kostrzewski 15 AIDS (\ACQUIRED IMMUNODEFICIENCY SYNDROME) - ZESPÓŁ NABYTEGO UPOŚLEDZENIA ODPORNOŚCI j t INNE POSTACIE ZAKAŻENIA HIV (HUMAN IMMUNO-l^EFICIENCY VIRUS) 1. Określenie. Choroba znana jako AIDS w krajach o zasięgu języka angielskiego, jako SIDA - w krajach o zasięgu języka francuskiego, jako SPID - w krajach o zasięgu języka rosyjskiego, jest kończącą się, jak dotąd, zgonem, postacią zakażenia HIV (Human immunodeficiency virus), który powoduje upośledzenie odporności komórkowej. Wirus ten, po zakażeniu przed wystąpieniem AIDS, może ponadto wywołać inne postacie zakażenia, tj. stan bezobjawowego nosicielstwa, limfadenopatię uogólnioną oraz zespół określony jako ARC (AIDS Related Complex). 2. Charakterystyka kliniczna. Wirus po zakażeniu utrzymuje się w organizmie człowieka do końca życia. Człowiek ten może zakażać innych. Po kilku tygodniach od wtargnięcia do organizmu mogą wystąpić na ogół krótkotrwałe objawy związane z zakażeniem (gorączka, objawy mononukleozopodobne rzadziej nuerologiczne). Po upływie około 8 tygodni (rzadziej po dłuższym okresie) od zakażenia pojawiają się przeciwciała, które utrzymują się, podobnie jak wirus, do końca życia (ewentualny spadek w okresie agonalnym). Od momentu pojawienia się przeciwciał zakażenie może być rozpoznane rutynowo stosowanymi testami serologicznymi. Natomiast do chwili pojawienia się przeciwciał nie ma możliwości wykrycia zakażenia rutynowo stosowanymi testami, mimo, że człowiek ten może stanowić źródło zakażenia dla innych osób. (Testy pozwalające stwierdzić obecność HIV lub jego antygenów nie są stosowane rutynowo). W zasadzie rozróżnia się cztery postacie zakażenia HIV: 1. bezobjawowe nosicielstwo; 2. limfadenopathia uogólniona, którą można rozpoznać wówczas, gdy u osoby zakażonej stwierdza się powiększenie węzłów 16 chłonnych w dwu odległych od siebie miejscach z wyłączeniem okolicy pachwinowej, najczęściej węzłów szyji i karku, utrzymujące się przez okres co najmniej 3 miesiący; 3. ARC (AIDS related complex) - utrzymująca się przez co najmniej miesiąc biegunka, astenia, gorączka (stała lub okresowa), utrata masy ciała (powyżej 7 kg lub powyżej 10 % należnej), nocne poty, kaszel, rzadziej świąd skóry lub wysypka; 4. AIDS, którego objawy kliniczne są związane głównie z wystąpieniem powikłań typowych dla stanów upośledzonej odporności komórkowej. Powikłaniami tymi mogą być: - zakażenie oportunistyczne dotyczące głównie płuc, mózgu, opon mózgowo-rdzeniowych oraz przewodu pokarmowego. Stwierdza się je u 60-70 % chorych. Najczęściej występują zapalenia płuc wywołane przez Pneumocystis carinii. Ponadto występują zakażenia wywołane przez inne pierwotniaki, grzyby, bakterie, wirusy (jak np. Aspergillus, Candida, Cryptococcus neoformans, CMV i inne wirusy grupy herpes, mykobakterium avium intracellulare, Nocardia i Toxoplasma), a także w niektórych krajach stosunkowo często gruźlica płuc i pozapłucna. Chorzy ci przeżywają przeciętmie około 6 miesięcy. Okres przeżycia praktycznie nie przekracza 2 lat; - procesy nowotworowe, które stwierdza się u 10-25 % chorych. Najczęściej jest to rozsiana-agresywna postać mięsaka Kaposi'ego (skórna i trzcwna). Stwierdzono ponadto inne nowotwory (chłoniaki nieziarnicze, raki jamy ustnej, odbytu, białaczki). U chorych z mięsakiem Kaposi'ego średni okres przeżycia wynosi 16-17 miesięcy. Okres 2 lat przeżywa 25% chorych. - stwierdza się zachorowania powikłane zarówno zakażeniami oportunistycznymi jak i procesami nowotworowymi. Są to ciężko przebiegające przypadki. Ponadto występują: - postacie przebiegające z encefalopatią objawiającą się daleko posuniętym otępieniem jako wynik działania HIV na centralny układ nerwowy. - postacie przebiegające z dużego stopnia ogólnym wynisz- 17 W tej postaci choroby (AIDS) nie spostrzegano powrotu odporności komórkowej, cofnięcia się objawów encefalopatii lub uogólnionego wyniszczenia do normy. Choroba kończy się zgonem. W przebiegu choroby obserwuje się następujące odchylenia w wyniku badań laboratoryjnych: zwiększenie limfocytów T sup-resorowych i zmniejszenie liczby limfocytów T pomocniczych, a w skutek tego zmniejszenie wartości stosunku liczby limfocytów T pomocniczych do liczby limfocytów T supresorowych. Stosunek ten, który u zdrowych ludzi wynosi l, 4-2, 5 zmniejsza się do 0,6 lub niżej. Ponadto występuje niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, limfopenia, zmniejszony odczyn blastyczny limfocytów krwi obwodowej w stosunku do mitogenów (np. fitohemaglutyniny), anergia skórna wobec zespołu antygenów testowych (np. tuberkulina, candida, tężec, świnka) oraz miernie zwiększone stężenie krążących kompleksów immunologicznych. W badaniu histopatologicznym powiększonego węzła chłonnego we wczesnym okresie limfadenopatii spostrzega się obraz nieswoistej aktywacji. 3. Czynnik etiologiczny. Wirus należący do retrowirusów, blisko spokrewniony z wirusem HTLY-I uważanym za czynnik etiologiczny białaczki z komórek T osób dorosłych i z wirusami wywołującymi upośledzenie odporności u małp (SIV). Na kongresie AIDS (czerwiec 1986 r.) ustalono jednolitą jego nazwę: HIV - Hu-man Immunodeficiency Virus (poprzednie nazwy: HTLV-III lub LAV). Jest to wirus limfotropowy niszczący limfocyty pomocnicze T. W budowie jego wyróżnia się część powierzchniową (otoczkę) i rdzeniową zawierającą DNA i odwrotną transkryptazę. Stosunkowo łatwo ulega zmianom mutacyjnym zwłaszcza w obrębie antygenów części powierzchniowej. Wyróżnia się obecnie szczepy klasyczne zwane HIV[ i szczepy zmienione antygenowe zwane HIV2, stwierdzone zwłaszcza w zachodniej Afryce, a w Europie szczególnie w Portugalii, HIV jest wrażliwy na czynniki zewnętrzne. Temperatura 56°C inak-tywuje go w ciągu 30 min. Spośród środków dezynfekcyjnych przejawiają szczególną skuteczność związki zawierające czynny chlor. 18 4. Rezerwuar zarazka. Człowiek. 5. Źródło zakażenia. Zakażony człowiek od ok