... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Jedna noga zwisa�a na wp� ze�arta czy mo�e niedorysowana - przeszkodzili, sp�oszyli, nie dali. �Bestia, nie baba! te� narysowa� - my�la� deklamator nieomal z zawi�ci�. - Taka tylko gwi�d�e na te wszystkie sm�tne, nad�te rogaliki (rogalik�w by�o wok� zatrz�sienie), wycelowane ze spl�tanych chaszczy. Leci sobie i �piewa..� Bo to jest kurwa n�dza! - poj�� w ko�cu deklamator. A co on ma napisa�? Co o�wiadczy� �wiatu? Odrzuca� kolejne pomys�y: to nie, i tamto nie. Bo�e, czemu wolno mu mniej ni� innym! Gdzie sprawiedliwo��? Poskroba� d�ugopisem po drzwiach. - Nic nie urodz�. Drzwi kwit�y. Jeszcze raz przejrza� napisy. Jak dziwnie, jak r�nie ludzie s�ysz� �wiat! W ortografii szlachetnych rosyjskich przekle�stw szala� pierwotny chaos. I duch unosi� si� nad wodami. Mo�e �ci�gn�� co� z Biblii, tylko przekr�ci�? Dlaczego z Biblii? Co ma do tego Biblia? Albo wyzna� jaki� ci�ki grzech? Ze �miechem: niby jaki? Znowu popada� w ckliwo��. Albo uwieczni� k�amstwo? Spi�owe s�owo: uwieczni�. A potem, po powrocie do Moskwy, w liliowe rzygowiny stosunk�w rodzinnych, powiedzie� jej: Wiesz. Przypadkiem si� wygada�em. Na klozetowym bukiecie drzwi, w znamienitym mie�cie... - tu straci� w�tek. - Chwila, jak si� to miasto nazywa... Cholera, zapomnia�em. Zdaje si�, jako� na K... Co dzisiaj mamy, wtorek? Gdzie mia�em by� we wtorek? Nie, na K to Kostroma. Kostroma ju� by�a. Kostroma by�a wielka. Mokra, i co� przez ni� p�yn�o (nieszcz�sny dupek!), chyba Wo�ga... Uwieczni� k�amstwo? - Pieszczotliwie g�aska� drzwi. - Osio� ze mnie! Czy ja jestem jej cokolwiek jeszcze winien? Wyznawa� grzechy... kiedy ju� obrzyd�o! Kiedy wszystko sprowadza si� do jednego jedynego s�owa NIE. Napisz� NIE. G�upio. NIE napisz�... Jak si� w ko�cu nazywa to miasto? Deklamator by� rozbawiony w�asnym zapominalstwem. Nie ma poj�cia, gdzie jest. �wietne! Znakomite!... B�dzie z�y, je�li teraz pami�� podsunie mu nazw� miasta. Sprytnie, cichaczem ustawia� przed pami�ci� zasieki. M�wi�: bo tak - rano przyjecha�em, do obiadu spa�em w hotelu, zjad�em w restauracji mi�sn� solank� i rzadki gulasz, po obiedzie znowu spa�em w swoim po- koju: okno na ogr�d, wiatr, s�o�ce, wrzesie�... wsiad�em do samochodu, po/przy drodze skaka�y domki. Europejska ulica, sklep �Kultura dla ludu�, �uk, cerkiew, i wszystko to B�g wie gdzie. Deklamator p�yn�� nad bezimiennym miastem. Nic nie uwieczni�, uda�o mu si� zapomnie�, gdzie jest, ca�y zadowolony wyszed� z toalety. Tak, my�la�, takie drzwi trzeba zdejmowa� z zawias�w, zabezpiecza� lakierem i gromadzi� w magazynach pa�stwowych muze�w; i niech tam le��, a� nadejdzie ich czas. Czas bezcennych dokument�w epoki - kurwa n�dza leci i �piewa! - czas artefakt�w sztuki ludowej. Przeszed� kilka krok�w korytarzem, �obuzersko rozejrza� si� wok� i uchyli� drzwi s�siedniej ubikacji. Upewniwszy si�, �e nie ma w niej �ywej duszy, w�lizn�� si� do �rodka. Ciekawi�o go, czy kobiety sta� na godn� odpowied�. Z do�wiadczenia, nabytego na go�cinnych wyst�pach, wiedzia�, �e raczej ich w t� stron� nie ci�gnie, czasem tylko zawyje gdzie� w g�uchej pustce samotna my�l i dusza zamiera od jej s�odkiego bezwstydu, i cz�owiek a� si� skr�ca, tak chcia�by zajrze� w oczy tej, kt�ra to napisa�a, i zreszt� czeka go niechybne rozczarowanie - prawa tw�rczo�ci s� okrutne - samotny napis zawyje i zginie na pustkowiu. Drzwi by�y dziewicze. �adnych wierszyk�w. �adnej grafiki. Nic. Tylko �lady paluch�w i mazgi szmaty. Kobiety doprowadza�y do porz�dku k�ciki ust i sznurowa�y za nimi zagadkowe, ja�owe milczenie. Skrzyp! - ju� id� mi�dzy ludzi, ale twarze ich d�ugo jeszcze nosz� �lady szlachetnego toaletowego zatroskania. Ka�demu wed�ug potrzeb: jedni karmelki �Raczki�, inni czyst� dusz�, a ja zabior� ze sob� na S�d Ostateczny drzwi z m�skiej toalety... Drzwi odjecha�y na bok. Nina Lwowna patrzy�a na deklamatora o�owianym spojrzeniem rz�dowego ochroniarza. - Zdaje si�, co� pomyli�em... - wymamrota� zmro�ony deklamator. Z oddali nap�yn�y g�osy dzwonk�w, dzwoneczk�w. - �le si� pan poczu�? - wsp�czuj�co zapyta�a Nina Lwowna i pad�a na pod�og�. Deklamator wst�pi� na jej brzuch i uprzejmie wytar� nogi. - Dlaczego ma pani taki mi�kki brzuch? - zagadn��. - Ach, g�upstwo! - Ale� nie, prosz�... Chcia�bym wiedzie�. - Wprawia mnie pan w zak�opotanie - pola�y si� �zy. Nina Lwowna odwr�ci�a twarz. - Nie, nie, nalegam. - Od lewatywy... - rozp�aka�a si� na ca�ego. - Pan jest wstr�tny. Deklamator pomy�la� i zszed� z brzucha. - Biegnijmy na scen�! - zaproponowa�a Nina Lwowna, wyp�akana do syta. - Biegnijmy - przysta� bez entuzjazmu deklamator. Pobiegli. D�ugo i g�o�no biegli korytarzami. Sp�oszyli stadko pionier�w, rozlokowane na odpoczynek pod star�, wyblak�� na r�owo topol� (parszywym, oblaz�ym rekwizytem). Potem wpadali na �o�nierzy, na pola kartoflane, na grzybki na skraju lasu i na bab� z gitar�. Po drodze bawili si� w chowanego. Ku ku! Deklamator czasem przyci�ga� j� do siebie i szepta� co� niezrozumiale. - Puszczaj! - wyrywa�a si� Nina Lwowna i mkn�a dalej, ile si� w nogach, krzycz�c w biegu: - Wiesz, rzuci�am szko��, muzyk�, fortepian... Wszystko rzuci�am. Czterdzie�ci lat czeka�am na ciebie. I poczeka�abym jeszcze czterdzie�ci. M�j ch�opczyk! M�j jasny ksi���! Wyobra� sobie, dopiero niedawno dowiedzia�am si�, �e m�czy�ni sikaj� na stoj�co! Wszyscy! Nie wierz�! Nie wierz�. Kochany m�j, ty te�? - Ja te� - ponuro przytakiwa� deklamator, ledwie nad��aj�c za Nin� Lwown�. - G�upie przyzwyczajenie. Nic na to nie poradz�. Wybacz... Zachrypia� dzwonek. Nina Lwowna schowa�a deklamatora za bur� kulis�. Otar� pot z czo�a, pr�bowa� wyr�wna� oddech. Kiedy ostatni raz mia� trem� przed wyst�pem? Ilu ich tam siedzi, dziesi�ciu? Tysi�ce? Mo�e nikt? Wyci�gn�� grzebie� i przyczesa� w�osy. - Jak mia� na imi� tw�j ojciec? - szepta�a czule Nina Lwowna. - Niewa�ne - krzywi� si�. - Nie musisz im o tym wspomina�. Z�apa� wreszcie oddech. Znowu, znowu gipsowy wzrok spod przymru�onych powiek b�dzie ca�y wiecz�r przewierca� mu kark. Deklamator wyra�nie widzia� samego siebie: podchodzi, chwyta si� za gard�o, m�wi �boli!�, wybucha �miechem, pokrzykuje, macha r�k�. I s�odki zapach fajkowego dymu rozmarza, usypia sal�. Deklamatora mdli. Solidnie k�ania si�, s�ysz�c oklaski. Dwaj bli�niacy z Workuty, arty�ci zapoznanej specjalno�ci, pewnie pedera�ci, daj� mu znaki zza kulis: ko�cz ju�, pu�� nas na scen�, o dziesi�tej mamy poci�g, nie gniewaj si�, ch�opie, ka�dy chce jako� �y�... Deklamator hamuje. Tak do�wiadczony kierowca prowadzi auto: zapomina, �e je prowadzi