... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Powiedzial on: "O ludu m�j! Czy wasz Pan nie dal wam pieknej obietnicy? Czy zbyt dlugie dla was bylo przymierze? Czy tez pragneliscie, aby spadl na was gniew waszego Pana? Naruszyliscie dana mi obietnice! 87 Oni powiedzieli: "My wcale nie naruszylismy z wlasnej woli tobie danej obietnicy. Lecz zostalismy zmuszeni do dostarczenia ciezkich ladunk�w ozd�b nalezacych do ludu i rzucilismy je; i podobnie uczynil As-Samiri." 88 On utworzyl dla nich cielca w prawdziwej postaci, pobekujacego. Oni powiedzieli: "To jest wasz B�g i B�g Mojzesza, lecz on zapomnial." 89 A czy oni nie widzieli, ze ten cielec nie odpowiadal im zadnym slowem; i nie przynosil im ani zadnej szkody, ani zadnego pozytku? 90 Powiedzial im juz poprzednio Aaron: "O ludu m�j ! Zostaliscie tylko wystawieni na pr�be przez tego cielca. Lecz, zaprawde, wasz Pan jest Milosierny! Postepujcie wiec za mna i sluchajcie mojego rozkazu 91 Oni powiedzieli: " My nie przestaniemy go czcic dop�ki nie powr�ci do nas Mojzesz". 92 Powiedzial Mojzesz: "O Aaronie! Co tobie przeszkodzilo - kiedy widziales, ze oni zeszli z drogi - 93 iz nie poszedles ze mna? Czy zbuntowales sie przeciw memu rozkazowi?" 94 On powiedzial: " O synu mojej matki! Nie bierz mnie ani za moja brode, ani za glowe! Obawialem sie, abys nie powiedzial: TRozdzieliles syn�w Izraela i nie strzegles mojego slowa.t" 95 powiedzial: "A co ty masz do powiedzenia, As-Samiri?" 96 powiedzial: "Ja widzialem to, czego oni. nie widzieli. Wzialem garsc prochu ze slad�w poslanca i rzucilem. Tak podszepnela mi moja dusza." 97 Powiedzial: "Idz sobie! I, zaprawde, powinienes w tym zyciu m�wic: "Nie dotykajcie mnie!t Tobie bedzie naznaczony czas spotkania, kt�rego nie bedziesz m�gl uniknac. Popatrz na twego boga, kt�remu sie klaniales! Zaprawde, my go spalimy, nastepnie rozrzucimy calkowicie jego prochy w morzu!" 98 Waszym bogiem jest tylko B�g! Nie ma boga, jak tylko On! On obejmuje wiedza kazda rzecz! 99 W ten spos�b opowiadamy ci historie, kr�re iuz minelv. 100 Kto sie od niego odwr�ci, ten, zaprawde, poniesie ciezar w Dniu Zmartwychwstania! 101 Oni poniosa go na wieki. A jakze to zly dla nich ciezar w Dniu Zmartwychwstania! 102 W tym Dniu, kiedy zadma w trabe i My zbierzemy grzesznik�w, niebieskookich! 103 Oni beda m�wic szeptem miedzy soba: "Przebywaliscie tylko dziesiec." 104 My wiemy lepiej, co oni beda m�wic, kiedy ten, kt�ry najprzykladniej postepowal, powie: "Wy przebywaliscie tylko jeden dzien!" 105 Oni zapytaja ciebie o g�ry. Wiec powiedz: "Tw�j Pan calkowicie zamieni je w proch! 106 On pozostawi ziemie pusta r�wnina. 107 I nie zobaczysz na niej ani krzywizny, ani nier�wnosci!" 108 Tego Dnia oni p�jda za nawolujacym, kt�ry nie ma w sobie zadnej krzywizny; przycichna glosy wobec Milosiernego i uslyszysz tylko szeptanie. 109 Tego Dnia nie pomoze wstawiennictwo; chyba jedynie tego, komu sprzyja Milosierny, i jesli to wstawiennictwo Jemu sie spodoba. 110 On zna to, co przed nimi i co za nimi, a oni nie obejmuja tego swoja wiedza. 111 Twarze korza sie przed Zyjacym, Trwajacym! Zawiedziony bedzie ten, kto sie obciazyl niesprawiedliwoscia! 112 A kto czyni dobre dziela i jest wierzacym, ten nie boi sie niesprawiedliwosci ani ucisku. 113 I tak zeslalismy mu Koran arabski, i wylozylismy w nim grozby. Byc moze, oni beda bogobojni albo odnowi on w nich napomnienie. 114 Wyniosly jest B�g - Kr�l, Prawda! Nie spiesz sie z Koranem, dop�ki nie zostanie dla. ciebie zakonczone jego objawienie! I powiedz: "Panie m�j! Pomn�z moja wiedze!" 115 Zawarlismy niegdys przymierze z Adamem , lecz on zapomnial; nie znalezlismy w nim stalosci. 116 Kiedy powiedzielismy aniolom: "Oddajcie poklon Adamowi!" - oni poklonili sie, z wyjatkiem Iblisa; ten odm�wil. 117 Wtedy powiedzielismy: "O Adamie! Zaprawde, to jest nieprzyjaciel, dla ciebie i dla twojej zony. Niechaj on ciebie nie wyprowadzi z ogrodu, bo bedziesz nieszczesliwy! 118 Ty nie bedziesz tam odczuwal glodu; nie bedziesz nagi; 119 nie bedziesz tam cierpial od zaru slonca." 120 I szatan podszepnal mu pokuse, m�wiac: "O Adamie! czyz mam ci wskazac drzewo wiecznosci i kr�lestwo nieprzemijajace?" H i s t o r i a Sura mekka�ska, liczy 135 werset�w, tytu� bierze od nazw dw�ch liter arabskich wyst�puj�cych w 1 w. Wed�ug wielokrotnie powtarzanej tradycji mia�a ona powsta� oko�o 616 r., a wi�c w 4 lata po wyst�pieniu Muhammada ze swoj� misj� prorock�. Komentatorzy podaj�, i� `Umar ibn al-Iiattab, p�niejszy drugi kalif, mia� si� nawr�ci� na islam, kiedy us�ysza� t� sur�, zw�aszcza jej pierwsze czterna�cie werset�w., Sura ta iest po�wi�cona w znacznei cz�ci Moj�eszowi i jego bratu Aaronowi. Jej g��wn� ide� przewodni� jest stwierdzenie, i� fundamentalne prawdy, tkwi�ce we wszystkich religiach objawionych, s� identyczne. St�d te� taka dhiga historia o Moj�eszu (9-98) i referencja do ;,jasnego dowodu prawdy" - Koranu, wynikaj�cego z tre�ci zawartych w "pismach pierwszych", tj. poprzednich ksi�gach objawionych. W tej surze spotykamyvs~wki, kt�r� wskazuj� zar�wno prz�z swbj styl, jak i tre�� na pochodzenie medytlskie. (Por. Bell; II, 292-293.) . 1 Litery alfabetu arabskiego: t, h. Wed�ug niekt�rych egzeget�w muzu�ma�skich litery te oznaczaj� wyra�enie: "O cz�owieku!" - ja ragul. 8 Do Niego nale�� najpi�kni�jsze imiona - por. przypisy do S. VII; w. 179; S. XVII, w. 110. Na temat "najpi�kniejszych imion Allaha" jest ca�a bogata literatura. 19-22 Cuda, o kt�rych mowa, szynione s� przed udaniem si� Moj�esza d� Egiptu; zob. Ks. Wyj�cia IV, 2-7. 22 i 27 Por. Ks: Wyj�cia IV, 6-7; IV, 10