... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Podstawowe informacje są gromadzone dla grup w przedziale wiekowym 4+ oraz 16-49 lat (grupa komercyjna, obejmująca 53 procent mieszkań- ców Polski). Szczegółowe zestawienia grupują odbiorców według grup wiekowych: 4-15 (dzieci), 16-34, 35-54 oraz 55+, ponadto uwzględniane są: miejsce zamiesz- kania (wieś, miasta do 100 tysięcy mieszkańców i powyżej), poziom wykształce- nia (podstawowe, zawodowe, średnie, wyższe) oraz płeć. Podstawowym wynikiem prowadzonych analiz jest wskaźnik oglądalności (TV program rating), który jest A. Albarran, D. Umphrey, An Examination oj Television Viewing Motivations and Program Preferences by Hispanics, Blacks and Whites, „Journal of Broadcasting and Electronic Media" 1993, vol. 37, s. 95-103. Telewizja 917 ilorazem liczby gospodarstw domowych oglądających średnio dany program i ogól- nej liczby gospodarstw domowych posiadających telewizor lub też ilorazem liczby widzów i ogólnej liczby widzów w populacji (oba są wyrażane w procentach)16. Je- den punkt wskaźnika oglądalności oznacza, że jeden procent populacji oglądał daną audycję. Drugim podstawowym miernikiem jest wskaźnik udziału w audytorium (share of audience), który jest ilorazem liczby gospodarstw oglądających daną audy- cję i ogólnej liczby gospodarstw domowych korzystających z telewizora w czasie jej nadawania17 (rys. 2). Wskaźniki oglądalności zawsze przyjmują wartości niższe niż wskaźniki udziału, wynika to bowiem z samej ich konstrukcji - w mianowniku jest stała liczba w przypadku oglądalności i nie większa od niej liczba w przypadku po- miaru udziału. Dane szczegółowe są podstawą dla codziennego zarządzania progra- mem, dla analizy i oceny poszczególnych audycji, dokonywania stosownych zmian. 60 50 40 30 20 10 7.00 9.00 11.00 13.00 15.00 17.00 19.00 21.00 23.00 1.00 Rysunek 2. Oglądalność telewizji według pory dnia (w procentach gospodarstw domowych w USA) Źródło: Na podstawie J. Dominick, op.cit., s. 255. Dla uporządkowania działań dostosowawczych w wielu telewizjach czas nada- wania podzielony został na pasma, czyli pory dnia, co wynika przede wszystkim z innego zainteresowania audytorium oglądaniem telewizji w różnych porach dnia i nocy. W TYP zostały wyodrębnione cztery pory dnia: pierwsza od pasma porannego AGB Nielsen Research - definiuje AMR % jako wielkość widowni danego programu wyrażoną jako odsetek wszystkich badanych osób na podstawie wszystkich minut programu; ponadto oblicza się wskaźnik pokazujący wielkość widowni danego programu na podstawie wszystkich minut jego trwania (AMR • 1000). J. R. Dominick, The Dynamics ofMass Communication. Media in the Digital Age, McGraw-Hill, New York 2005, s. 251-254. 218 na I do godziny 16.45, druga obejmująca dwie kolejne godziny (16.45-18.45), trzecia od 18.45 do 22.45 i ostatnia po tej godzinie do końca czasu nadawania. Taki podział wynika ze zmienności audytorium. Każda z części dnia charakteryzuje się pewnym typem najczęściej występują- cego odbiorcy. Kobiety niepracujące, dzieci oraz młodzież szkolna zazwyczaj oglą- dają telewizję w porze do wczesnego popołudnia, przy czym w soboty w godzinach porannych dominują dzieci i młodzież. Z kolei w czasie wysokiej oglądalności program telewizyjny ogląda tzw. grupa komercyjna i dlatego jest on przedmiotem szczególnie silnej konkurencji między nadawcami. Skład telewizyjnego audytorium zmienia się wielokrotnie w ciągu dnia. Pomiar widowni wskazuje też na ogólne zmiany w popycie na oglądanie telewizji. Dane dotyczące widowni w Polsce zdają się wskazywać, że rosnącej ofercie tele- wizyjnej nie towarzyszy zwiększony popyt ze strony odbiorców, którzy relatywnie mniej czasu poświęcają na oglądanie telewizji, jakkolwiek zmiany nie są bardzo duże (tab. 1). Tabela 1. Zasięg i czas (w minutach) oglądania telewizji w Polsce Rok 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 Zasięg tygodniowy 95 92 93 92 91 92 92 92 91 Zasięg dzienny 80 80 79 77 75 74 75 74 72 Czas oglądania 214 216 206 207 206 201 203 203 203 Źródło: Opracowanie własne. Zasięg obejmuje osoby, które w danym czasie przynajmniej przez 15 minut oglądały program telewizyjny. Drugi sposób pomiaru telewizyjnej widowni to badania psychograficzne, które koncentrują się na analizowaniu szczególnych cech audytoriów, a ich podstawowym zadaniem jest uzyskanie odpowiedzi na pytania: co i jak myślą odbiorcy? Badania psychograficzne są pewną alternatywą dla badań telemetrycznych, które mają głów- nie walory ilościowe, a ich celem jest skupienie uwagi na stylach życia widzów, ich opiniach, zainteresowaniach, wartościach, potrzebach i osobowościach. W bada- niach psychograficznych stosuje się wiele metod, w tym badania fokusowe, badania testowe oraz badania realizowane na zasadzie obserwacji uczestniczącej (typu call- out). Jedną z popularniejszych metod realizacji badań psychograficznych jest badanie typu VALS (Values, Attitudes, Life, Styles), które prowadzi do zdobycia pogłębionej Telewizja 219 wiedzy na temat zmian dokonujących się w indywidualnych stylach życia i syste- mach wartości wraz z upływem czasu. W badaniach tego typu wyodrębniono dzie- więć kategorii osób - od typów zachowawczych (emulators) i ludzi sukcesu (achie- vers) reprezentujących bogate gospodarstwa domowe, o silnej motywacji do obro- ny status quo, po tych, którzy chcą przetrwać (survivors) lub utrzymać się, przeżyć {sustainers), ograniczających swoją aktywność do zaspokojenia sobie elementarnych potrzeb związanych z jedzeniem i ubraniem oraz pomocą społeczną18. Trzeci typ badań, określanych jako geodemograficzne, koncentruje się na sty- lach życia i na funkcjonowaniu ludzi w obrębie pewnych wspólnot, np. sąsiedzkich, związanych z rynkiem geograficznym. Tego rodzaju jakościowe badania wychodzą z analizy ekonomii czasu, ze szczególnym uwzględnieniem czasu wolnego