... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Workers' Compensation Appeals Board of the State of California, 1982). S¹d uzna³, ¿e z³e traktowanie w miej- scu pracy mo¿e spowodowaæ szkody psy- chiczne i stres, za co mo¿na domagaæ siê za- doœæuczynienia. W innej znów sprawie s¹d oddali³ pozew policjanta, który domaga³ siê odszkodowania za stres wywo³any prac¹. W uzasadnieniu wyroku podano, ¿e osoba godz¹ca siê na pracê w policji godzi siê rów- nie¿ na stres zwi¹zany z tym zawodem. Poli- cjantowi przyznano jednak odszkodowanie za straty fizyczne (owrzodzenie ¿o³¹dka) wywo³ane stresuj¹c¹ prac¹ {Egeland u City ofMinneapolis, 1984). Oparcie obrony na domniemaniu stresu wymaga du¿o wyobraŸni, a nawet niebywa- ³ej umiejêtnoœci tworzenia mitów. Udowod- nienie, ¿e dany stresor ma zwi¹zek przyczy- nowy z konkretnym zaburzeniem psychicz- nym i uzasadnia ¿¹danie odszkodowania w przypadku niesprawnoœci poszkodowane- go lub przemawia za z³agodzeniem kary wy- mierzanej przestêpcy, jest trudne i wymaga zasiêgniêcia opinii bieg³ych psychologów i psychiatrów. W wiêkszoœci przypadkó' strony polegaj¹ na opiniach swoich eksper- tów. Najwa¿niejsze z punktu widzenia pro cedury s¹dowej jest jednak zebranie do- statecznej liczby dowodów, ¿e domniema- ny stresor wi¹¿e siê w sposób oczywisty z zachowaniem bêd¹cym przedmiotem roz- prawy. Domaganie siê rekompensat za szkody zarówno rzeczywiste, jak i zmyœlone, a rze- komo spowodowane stresem, nie zejdzie z wokand s¹dowych. Dawniej przyjêto uwa- ¿aæ, ¿e stresor musi byæ tak potê¿ny, by „wy- kracza³ poza ramy normalnych doznañ". Ostatnie zmiany w DSM-IV wyeliminowa³y jednak ten wymóg, czego konsekwencj;| by³o orzeczenie s¹du (Means v. Baltimore County, 1977), w którym czytamy, ¿e zespól stresu pourazowego uzasadnia ¿¹danie od- szkodowania za utratê zdrowia w sytuacji, gdy bodziec psychiczny w postaci myœli lub wspomnienia wywo³uje chorobê psychiczn¹ lub zawodow¹. Poniewa¿ objawy zaburzeñ stresowych s¹ ró¿norakie i trudno jest z góry przewidzieæ dolegliwoœci spowodowane przez stresuj¹ce wydarzenia, mo¿na podej- rzewaæ, ¿e kwestia ustalenia wyraŸnego zwi¹zku przyczynowego pomiêdzy stresora- mi a zwi¹zanymi z nimi domniemanymi ob- jawami d³ugo jeszcze pozostanie plag¹ ame- rykañskich s¹dów. STRESZCZENIE Nasze reakcje na stresuj¹ce sytuacje uwarunkowane s¹ wieloma czynnikami. Zale¿¹ one nie tylko od inten- sywnoœci stresu, lecz i od wczeœniejszej podatnoœci osoby. Reakcjê na sytuacjê konfliktow¹ mo¿emy ró¿nie oceniaæ w zale¿noœci od tego, czy mamy do czynienia z konfliktem typu zbli¿enie - unikanie, zbli¿enie - zbli- ¿enie czy te¿ unikanie - unikanie. Istnieje ogromna ró¿norodnoœæ stresorow psychospo³ecznych i reakcji na nie. Staraj¹c siê przezwyciê¿yæ stresuj¹ce wydarzenie, mo¿emy zareagowaæ w sposób zorientowany na za- danie lub zorientowany na obronê. Oddzia³ywanie bardzo silnego lub d³ugotrwa³ego stresu mo¿e spowodo- waæ liczne niekorzystne problemy psychiczne i fizyczne. PSYCHOLOGIA ZABURZEÑ 249 W DSM-IV wyodrêbniono dwie kategorie problemów dotycz¹cych reakcji na stresuj¹ce sytuacje: zaburzenia przystosowania i zespó³ stresu pourazowego, które zalicza siê do zaburzeñ lêkowych. Wiele stosunkowo czê- sto wystêpuj¹cych stresorów (bezrobocie, utrata bliskiej osoby spowodowana œmierci¹, separacja czy roz- wód) mo¿e byæ przyczyn¹ ogromnego stresu i nieprzystosowania psychicznego, prowadz¹cych do zaburzeñ przystosowania. Silniejsze zaburzenia psychiczne wystêpuj¹ce w nastêpstwie urazu lub szczególnie stresu- j¹cych sytuacji (jak na przyk³ad gwa³t, walka zbrojna, uwiêzienie, status zak³adnika, przymusowe przesiedle- nie lub tortury) mo¿emy zaliczyæ do kategorii PTSD. Zaburzenia te powoduj¹ rozmaite objawy, takie jak na- trêtne myœli i powtarzaj¹ce siê koszmary senne zwi¹zane z danym wydarzeniem, silny lêk, unikanie bodŸców kojarz¹cych siê z urazem oraz zwiêkszone pobudzenie, objawiaj¹ce siê chronicznym napiêciem, niepokojem, bezsennoœci¹, zmniejszeniem zdolnoœci koncentracji i os³abianiem pamiêci oraz depresj¹. Jeœli objawy utrzy- muj¹ siê pó³ roku lub d³u¿ej po traumatycznym wydarzeniu, rozpoznajemy wówczas odroczony zespó³ stresu pourazowego. Do za³amania pod wp³ywem nadmiernego stresu przyczynia siê wiele czynników, a nale¿¹ do nich natê- ¿enie i stopieñ dokuczliwoœci stresuj¹cej sytuacji, czas jej trwania, konstytucja fizyczna jednostki i poziom przy- stosowania osobowoœci przed wydarzeniem, a tak¿e sposób, w jaki jednostka radzi sobie póŸniej z problema- mi. W wielu przypadkach objawy cofaj¹ siê wraz ze zmniejszeniem siê stresu, szczególnie jeœli dana osoba poddana zostanie wspieraj¹cej psychoterapii. W skrajnych przypadkach mamy do czynienia z trwa³ym usz- czerbkiem na zdrowiu lub zaburzeniem opóŸnionym, które wystêpuje dopiero po pewnym czasie od zaistnie- nia urazu. Zespó³ stresu pourazowego ze zmiennym szczêœciem bywa ostatnio wykorzystywany przez obroñców w procesach kryminalnych, a tak¿e cywilnych dla wyt³umaczenia dewiacyjnych zachowañ odbiegaj¹cych od normy lub dla uzasadnienia ¿¹dania odszkodowania za doznane straty. W niektórych sytuacjach, szczegól- nie gdy mia³ miejsce silny uraz, ³atwo uwierzyæ, ¿e nieprzystosowane zachowanie jest wynikiem wp³ywu trau- matycznego wydarzenia. S¹ jednak sytuacje, w których trudno ustaliæ taki zwi¹zek przyczynowy