... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
Jeżeli nie można ustalić siedziby albo miejsca zamieszkania strony " określonej w paragrafie poprzedzającym, stosuje się prawo państwa, w którym umowa została zawarta. § 3. Do zobowiązań z umów zawieranych w zakresie przedsiębiorstwa, zamiast prawa państwa, w którym ma siedzibę osoba prawna albo miejsce zamieszkania osoba fizyczna, stosuje się prawo państwa, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa. Art. 28. Do zobowiązań z umów giełdowych stosuje się prawo obowiązujące w siedzibie giełdy, chyba że strony dokonały wyboru prawa. Przepis ten stosuje się odpowiednio do zobowiązań z umów zawieranych na targach publicznych. Art. 29. Do zobowiązań z umów nie wymienionych w art. 27 i art. 28 stosuje się, jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa, prawo państwa, w którym umowa została zawarta. Art. 30. Przepisy o prawie właściwym dla zobowiązań umownych stosuje się odpowiednio do zobowiązań z jednostronnych czynności prawnych. Art. 31. § 1. Zobowiązanie nie wynikające z czynności prawnej podlega prawu państwa, w którym nastąpiło zdarzenie będące źródłem zobowiązania. § 2. Jednakże, gdy strony są obywatelami tego samego państwa i mają w nim miejsce zamieszkania, właściwe jest prawo tego państwa. § 3. Prawo właściwe według przepisów paragrafów poprzedzających rozstrzyga, czy osoba ograniczona w swej zdolności ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym. X. Stosunki pracy Art. 32. Strony mogą poddać stosunek pracy wybranemu przez siebie prawu, jeżeli pozostaje ono w związku z tym stosunkiem. Art. 33. § 1. Jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa, stosunek pracy podlega prawu państwa, w którym strony w chwili powstania tego stosunku mają miejsce zamieszkania albo siedzibę. Jeżeli praca jest, była lub miała być wykonywana w przedsiębiorstwie pracodawcy, rozstrzyga, zamiast jego miejsca zamieszkania albo siedziby — siedziba przedsiębiorstwa. § 2. Jeżeli strony nie mają miejsca zamieszkania albo siedziby w tym samym państwie i nie dokonały wyboru prawa, stosuje się prawo państwa, w którym praca jest, była lub miała być wykonywana. 300 Ustawa z dnia 12 listopada 1965 r. — Prawo prywatne międzynarodowe XI. Spadki Art. 34. W sprawach spadkowych właściwe jest prawo ojczyste spadkodawcy z chwili jego śmierci. Art. 35. O ważności testamentu i innych czynności prawnych na wypadek śmierci rozstrzyga prawo ojczyste spadkodawcy z chwili dokonania tych czynności. Wystarcza jednak zachowanie formy przewidzianej przez prawo państwa, w którym czynność zostaje dokonana. XII. Przepisy końcowe Art. 36. Traci moc ustawa z dnia 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków prywatnych międzynarodowych (Prawo prywatne międzynarodowe) (Dz.U. Nr 101, poz. 581). Art. 37. Pozostają w mocy przepisy szczególne dotyczące przedmiotów unormowanych w ustawie niniejszej. Art. 38. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1966 r. SKOROWIDZ {sporządziły. Monika Kulesza-Czupryn i Joanna Ziemiecka) ) alimentacja 242-250 - kolejność zobowiązanych do alimentacji 249 - Konwencja o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych 245-248 - prawo właściwe 243-249 - roszczenia alimentacyjne a stosunki między rodzicami i dziećmi 250 - roszczenia matki przeciwko ojcu dziecka niepocho-dzącego z małżeństwa 243, 250 - roszczenia między krewnymi lub powinowatymi 243 - roszczenia oparte na węźle małżeństwa 244 - roszczenia oparte na węźle przysposobienia 244 Argente Bertrand d' 29-30 B Balduini Jakub 28 •¦¦;¦