- Ale niby...

Serwis znalezionych fraz

... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

.. chciano, �ebym kogo tu sprowadzi�a? Przedstawiciela? - parskn�a. - �owczyni�? A mo�e �owczyni�? - Zastanowi�a si�. - Prawd� m�wi�c... nawet o niej my�la�am. Prawie zabawny by� wysi�ek, z jakim te dwie istoty oddawa�y si� zaj�ciu tak uwielbianemu przez ludzi. - Nie wiem kogo! - rzek� ze z�o�ci� setnik. - Wiem, kto przyszed�: ja! I przyprowadzi�em tu jedyny grombelardzki oddzia�, kt�ry jest jeszcze zdolny do wyj�cia w g�ry. Je�li co� nas wyko�czy, to b�dzie oznacza�, �e wojska w Grombelardzie ju� nie ma. Ca�a reszta to jaka�... stra� miejska. Podni�s� si� i zeskoczy� ze sto�u. - Dosy� tego! - powiedzia�. - Twierdzisz, �e przyczyn� wszystkiego jest cz�owiek, kt�ry ci� uwi�zi�. - Jestem tego pewna. - I nie mylisz si�? - Nie. Jestem pewna, powiedzia�am wyra�nie. Nic wi�cej go nie obchodzi�o. - Wi�c odnajd�my go i zabijmy. - Werk. Przepytam je�c�w. 19. Siedz�c z plecami opartymi o skal�, Karenira leniwie �ledzi�a sk��bione, ale wyj�tkowo jasne chmury, p�yn�ce z zachodu na wsch�d. Wiatr zmieni� kierunek... Oznacza�o to, �e pogoda znacznie si� poprawi. Mo�na by�o oczekiwa� s�abej m�awki, w miejsce nieustannej ulewy. Ko�o po�udnia mog�o wcale nie pada�. - No, no... - mrukn�a z zadowoleniem. Zobaczy�a Ranera, maszeruj�cego �rodkiem szlaku, mi�dzy kr�pymi barkami wzg�rz. Wsta�a i machn�a r�k�. Skierowa� si� wprost ku niej. Wkr�tce usiad� obok i si�gn�� po buk�ak. - Ci�gle id� za nami. Stracili nas z oczu, ale chyba nie�le znaj� okolic� i wiedz�, �e ten szlak jest jedyny. Dogoni� nas tak czy owak. - Ilu? - zapyta�a kr�tko. - Pi�ciu. Westchn�a. - To co? Poczekamy tu na nich? Wyra�nie nie us�ysza� pytania. - Dziwna rzecz - powiedzia� w zamy�leniu. - Chyba znam jednego z tych ludzi. Czeka�a, ale ci�gu dalszego nie by�o. - No i? - ponagli�a. - Co? A... No i nic. Nie wiem sk�d. Wzruszy�a ramionami. - Poczekamy tu na nich? - zapyta�a ponownie. - Chyba tak. - To przejd�my troch� w bok. - Wskaza�a skalne okruchy, spi�trzone u st�p prawego zbocza. - �wiat�o - rzuci�a wyja�niaj�co, widz�c pytaj�ce spojrzenie m�czyzny. - Dzi� jest wyj�tkowo jasno, mam strzela� pod �wiat�o? No co ty? - zdziwi�a si� szczerze. - Nigdy nie strzela�e�? Nawet z kuszy? - Nie lubi� kuszy - mrukn��. - Nigdy w nic nie trafi�em. - O... - westchn�a, przesadnie zmartwiona. Mia�a ochot� podokucza� mu troch�, ale w por� przypomnia�a sobie, �e ten cz�owiek wcale nie ma poczucia humoru; �artu nie pojmie, przyjacielsk� za� kpin� got�w wzi�� sobie do serca. Pokr�ci�a wi�c tylko g�ow�. - Chod�my do tych ska�, Raner. Poszli. Przed wiekami �y�o w Grombelardzie pot�ne plemi� Shergard�w. Zaiste wielki, by� geniusz wywodz�cych si� z tego ludu budowniczych, bo staro�ytne budowle i drogi trwa�y na przek�r up�ywowi czasu. Nie u�ywane od setek lat, nigdy nie naprawiane, popad�y w ruin�, ale przecie� nie pozwoli�y, by g�ry po�ar�y je bez reszty. Wiatr i woda, zab�jcze dla brunatnej ceg�y, kt�rej u�ywano w Grombie czy Badorze, zab�jcze nawet dla samych Ci�kich G�r, okaza�y si� bezsilne wobec znakomicie obrobionych kamiennych p�yt i blok�w, s�u��cych za budulec Shergardom. Drog� u�o�on� z takich w�a�nie czworok�tnych p�yt kamiennych obserwowali Karenira i Raner. Nie zdo�a�y rozmy� jej deszcze, chocia� wyp�uka�y pod�o�e, po kt�rym bieg�a. Pop�kane tafle ju� tylko gdzieniegdzie przeziera�y spod naniesionych przez wod� okruch�w wietrzej�cej ska�y. Jednak ten wyboisty, zapadni�ty tu i �wdzie go�ciniec wci�� stanowi� najlepszy ze wszystkich grombelardzkich trakt�w. Lecz go�ciniec �w prowadzi� donik�d. Poprzecinany licznymi przepa�ciami - bo kamienne mosty Shergard�w dawno przesta�y istnie� - urywa� si� nagle w samym sercu g�r, kilkana�cie mil od Badoru. Czy by�o kiedy� miasto, do kt�rego wiod�a ta droga? Chyba nie, bo pozosta�yby przecie� ruiny... Wygl�da�o na to, �e budowniczowie traktu zarzucili nagle sw� prac�. Co mog�o by� tego przyczyn�? Nikt nie zna� odpowiedzi. Tak jak nikt nie wiedzia�, dok�d wyw�drowa� pot�ny �w nar�d, najpot�niejszy, jaki kiedykolwiek �y� pod niebem Szerni. Karenira, usadowiwszy si� mi�dzy ska�ami, milcza�a zamy�lona. Przegl�da�a strza�y, wyjmuj�c z ko�czana te, kt�re - z jakich� przyczyn - uzna�a za lepsze od innych. Wida� by�o jednak, �e my�lami jest zupe�nie gdzie indziej. - Chcia�abym wiedzie�, jacy byli naprawd� - powiedzia�a. - Chcia�abym ich pozna�. - Kogo? - Raner obserwowa� szlak. - Shergard�w. - A. No tak - powiedzia� i m�dre to nie by�o. U�miechn�a si� lekko. Od�o�y�a ko�czan. Obejrza� si� na ni� przez rami�. - Te strza�y s� lepsze? - Lepsze, co nie znaczy, �e dobre... W Grombelardzie nie ma dobrych strza�. Wilgo� - wyja�ni�a. Wyj�a �uk z �ubia. - Ja nawet ci si� nie dziwi� - mrukn�a - �e nie mo�esz w nic trafi�. A ja? Chcesz us�ysze�, jak si� ma legenda do prawdy? - zagadn�a drwi�co. Po�o�y�a �uk w poprzek kolan. - W Armekcie za takie strzelanie wyrzuciliby mnie z legii. Na pi��dziesi�t krok�w mog� trafi� cz�owieka, ale w kt�re miejsce, to ju� czysty hazard. Ci�ciwa raz jest mokra, a raz sucha; strza�y czasem lekkie, czasem ci�kie, bo z ka�dej mo�na wycisn�� wod�. Zreszt� oboj�tne - suche, mokre... Grunt, �e zawsze �le wywa�one i lec�ce, gdzie im si� podoba, bo pierzyska s� dobre do fiku-miku z dziewczyn� i naprawd� do niczego innego. - Wzi�a strza�� i po�askota�a si� po szyi. - Ale dosta� w Grombelardzie dobre strza�y do �uku! A jak ju� dostaniesz, to potem przez p� roku mocz na deszczu, t�ucz ko�czanem o ska�y przy wspinaczkach, wywijaj tym, depcz, siadaj, a na koniec strzelaj - zako�czy�a z niebywa�� gorycz�. - To do dupy - podsumowa�a. - I jeszcze ten wiatr. Zmierzy� wzrokiem odleg�o�� dziel�c� ich od traktu. - Pi��dziesi�t krok�w... Tu jest chyba wi�cej - rzek� z lekkim niepokojem. - A je�eli nie trafisz? Pi�ciu to troch� za du�o. W pierwszej chwili nie wiedzia�a, o co chodzi, ci�gle jeszcze skrzywiona od narzeka�. - �e co niby pi��dziesi�t krok�w? - zapyta�a. - A... �e trafiam cz�owieka? Ech, m�wi�am o biegn�cym cz�owieku. I w nocy - wyt�umaczy�a. Przez chwil� ogl�da� j� bez s�owa, potem wr�ci� spojrzeniem do drogi. - Wiesz, �owczyni - powiedzia� - czasem nie wiem, kiedy sobie ze mnie �artujesz. Przygryz�a wargi, ale zaraz parskn�a przez nos �miechem. - Ech, Raner! Ca�e szcz�cie, �e jeste� przystojny. Inaczej... - Id� - przerwa�. Spowa�nia�a natychmiast. - Masz. - Poda�a mu kilka strza�. - Gdzie?! - sykn�a ze z�o�ci�. - Tak trzymaj! - pokaza�a jak

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL