... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

2 ustawy z 26 paŸdziernika 1982 r. o wychowaniu w trzeŸwoœci i przeciwdzia³aniu alkoholizmowi, tekst jedn. Dz.U. z 2002 nr 147, poz. 1231 z póŸn. zm.); 10) sprawy z zakresu postêpowania dotycz¹cego nieletnich (art. 20 ustawy z 26 paŸdziernika 1982 r. o postêpowaniu w sprawach nieletnich, tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. nr 11, poz. 109 z póŸn. zm.); 11) sprawy o zwolnienie od kosztów strony czynnoœci notarialnej i wyznaczenie notariusza oraz wydanie wypisu aktu notarialnego przez kancelariê notarialn¹ osobom, które nie by³y stronami czynnoœci, i dla których nie zastrze¿ono w akcie prawa otrzymania wypisu (art. 6 ust. 5 i art. 110 ust. 2 ustawy z 14 lutego 1991 r. — Prawo o notariacie, tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. nr 42, poz. 369 z póŸn. zm.); 12) sprawy dotycz¹ce przyjêcia do szpitala psychiatrycznego osób chorych psychicznie lub osób, u których podejrzewa siê istnienie choroby psychicznej, je¿eli to przyjêcie nastêpuje bez zgody tych osób lub ich przedstawiciela ustawowego (art. 42-49 ustawy z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, Dz.U. nr 111, poz. 535 z póŸn. zm.). III. W doktrynie podejmowano próby okreœlenia istoty postêpowania nieprocesowego i ustalenia kryteriów miarodajnych dla rozgraniczenia tego Postêpowania i procesu cywilnego. 44 /. Wiadomoœci wstêpne Wysuwano jako takie kryterium np. funkcjê represyjn¹, któr¹ s¹d realizuje w procesie, orzekaj¹c o skutkach naruszenia prawa w dziedzinie stosunków cywilnoprawnych, i funkcjê prewencyjn¹, któr¹ s¹d ma realizowaæ w postêpowaniu nieprocesowym, zapobiegaj¹c przez sw¹ dzia³alnoœæ naruszeniu prawa. Kryterium to nie jest jednak wystarczaj¹ce, poniewa¿ s¹d równie¿ w procesie pe³ni niekiedy funkcjê prewencyjn¹, zapobiegaj¹c naruszeniu prawa w drodze wyroku ustalaj¹cego istnienie lub nieistnienie stosunku prawnego lub prawa. Drugim takim kryterium mia³o byæ to, ¿e w procesie s¹d ustala istnienie stosunków prawnych i praw, a w postêpowaniu nieprocesowym kszta³tuje je. I to kryterium jest chybione, gdy¿ s¹d kszta³tuje stosunki prawne równie¿ w procesie (np. orzekaj¹c rozwód, uniewa¿niaj¹c ma³¿eñstwo lub uznanie dziecka, rozwi¹zuj¹c spó³kê); z drugiej strony s¹d mo¿e niekiedy ustalaæ prawa podmiotowe równie¿ w postêpowaniu nieprocesowym (np. w orzeczeniu stwierdzaj¹cym nabycie spadku, co jest równoznaczne z ustaleniem praw spadkowych). W doktrynie obcej niektórzy autorzy id¹ znacznie dalej i twierdz¹, i¿ dzia³alnoœæ s¹du w postêpowaniu nieprocesowym ma charakter dzia³alnoœci administracyjnej, a nie wymiaru sprawiedliwoœci jak w procesie. Twierdzenie to jest nie do przyjêcia, gdy¿ wiêkszoœæ decyzji podejmowanych przez s¹d w postêpowaniu nieprocesowym ma charakter orzeczeñ s¹dowych wynikaj¹cych z funkcji jurysdykcyjnych s¹du (np. orzeczenie przysposobienia, stwierdzenie praw do spadku, orzeczenie o ubezw³asnowolnieniu), a co najwy¿ej tylko pewna grupa decyzji s¹du wydawanych w tym postêpowaniu mo¿e byæ przyrównana do zarz¹dzeñ administracyjnych (niektóre decyzje w zakresie opieki i postêpowania spadkowego). Zreszt¹ pogl¹d ten nie wytrzymuje konfrontacji ze stanem prawnym, gdy¿ ustawodawca uznaje postêpowanie nieprocesowe jako postêpowanie s¹dowe, powierzaj¹c funkcje z zakresu tego postêpowania (z nielicznymi wyj¹tkami12) s¹dom, co wskazuje, ¿e chodzi tu nie o czynnoœci zarz¹dzania, lecz o ochronê praw podmiotowych (bezpoœredni¹ lub poœredni¹) i, co nie jest rzecz¹ przypadku, gdy¿ dla ochrony praw podmiotowych najw³aœciwsz¹ jest droga s¹dowa. Dziœ powszechnie uznaje siê, i¿ dzia³alnoœæ s¹du w postêpowaniu nieprocesowym ma charakter jurysdykcyjny i stanowi odcinek wymiaru sprawiedliwoœci. Najbardziej przekonuj¹ce jest kryterium, przyjmowane na tle pewnych systemów, ¿e w postêpowaniu nieprocesowym nie wystêpuje spór o prawo, który stanowi istotê procesu cywilnego. Znaczenie tego kryterium zale¿y jednak od tego, czy ustawodawca rzeczywiœcie przekazuje wszystkie spory prawne na drogê procesu, a do postêpowania nieprocesowego jedynie sprawy, w których nie wystêpuje spór o prawo. Takie rozwi¹zanie jest przyjête np