... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
menmgede), odpowiadające t. oponowej tylnej. Ze atu gardłowego krew odpływa z z, g a r d ł o w y mi, które mniej więcej na wysokości lei korkowej często samodzielnie uchodzą do z, szyjnej wewnętrznej, często łączą się mież z innymi przednimi gałęziami uchodzącymi do z, szyjnej wewnętrznej mniej jcei na tym samym poziomie. Splot gardłowy łączy się ze splotem żylnym skrzydłowym z ze splotami kręgowymi. Żż, gardłowe nie mają zastawek. z Z Językowa 0, lingudlis). Obszar drenowania z, językowej c W 4)odpowiada obszarowi rozgałęzień t. językowej, obejmuje więc U Język oraz piętro podjęzykowe dna jamy ustnej. Dopływami z, jękoweisą J Z gł ęb o k a j ę z y k a 0, prqńnda lmgude)podwójna, towarzyszy tętnicy ięzykoii Jej odcinkowi końcowemu, t. głębokiej języka. Żyły te razem z tętnicą biegną na gśrodkowei powierzchni m. gnykowa-językowego. 4 Żż, grzbietowe j ęzyka(m. dorsmes lmguoe)rozpoczynają się w sieci żylnej żśluzowej nasady języka i łączą się z żyłami krtani. 3. Ż, towarzysząca n. podjęzykowemu(t. comitans n. hupoglossi)jest najsilniejszą gałęzią z, językowej. Jako z, p o dj ę z yk o w a(t. sublingudlis)rozpoczyna się ona na wierzchołku języka, biegnie dalej bocznic od wędzidełka, gdzie prześwieca niebieskawo przez błonę śluzową, a następnie między gruczołem podjęzykowym a m. gnykowa-Językowym po jego stronie bocznej wzdłuż dolnego brzegu n. podjęzykowego. Gałąź jej, przebijając m. żuchwowa-gnykowy, zespala się z z, podbródkową, gałęzią z, twarzowej Oyc, l 94). W. dorsąles-es. . . oguąe A, et, z, llnguallss-8-. A, caroris cd. sg et y, iugularis im. N. hppoglossus(przesu męty ku dołowi). M. hyoglossus. V, comitans n. hypoglossi. feldzie. V, profunda linguae. V, profunda linguae-e V, sublinguałis. -V, submertalis. -M. genioglossus. Ryc. 194. Żyły języka. Widok ze strony prawej:wzorowane na Testut oraz na Hirsz. Krótki pień z, językowej krzyżuje od przodu t. szyjną zewnętrzną, podążając do swego ujścia. Rzadziej uchodzi on samodzielnie, przeważnie wspólnym pniem z z, twarzową lub z tarczową górną na wysokości rogu większego kości gnykowej Z. Językowa i jej dopływy wyposażone są w zastawki:żyły te zespalają się z żż, gardłowymi i z, krtaniową górną. Zż tarczowe Z żył tarczowych(t. U)rozróżnia się żż, tarczowe górne, z, tarczową dolną oraz żż, tarczowe najniższe:z nich tylko górne są żyłami towarzyszącymi odpowiedniej tętnicy. Z żż, tarczowych górnych jedna, przeważnie dolna, jako z, 1 ar c z owa ś r od k ow a W(hgroidea media)może przebiegać samodzielnie oraz nieco niżej i samodzielnie Wchodzić do z, szyjnej wewnętrznej. Ż, tarczowa środkowa może też stanowić odmianę Ż tarczowej dolnej w tych mianowicie przypadkach, kiedy przesunęła się ku górze i wyżej 8@Bókle uchodzi do z, szyjnej wewnętrznej, zbliżając się do górnych żż, tarczowych. W Żż, tarczowe górne Om, thgroideae superiores:t. T. Żż, tarczowe górne powstają w górnym biegunie płata bocznego tarczycy i w trójkącie 4 szyjnej biegną prawie poprzecznie do z, szyjnej wewnętrznej. Uchodzą Poe do niej albo samodzielnie, albo też wspólnym pniem z z. Językową. /reguły obejmują one t. tarczową górną jako dwie żyły towarzyszące. @(ma z obu żył towarzyszących przyjmuje przeważnie z, krtaniową górną W łwmged superior), która może też samodzielnie uchodzić do z, szyjnej wewnętrznej. Wera ona krew z większej części krtani i na zewnątrz przenika przez błonę tar. wo-gnykową. Do górnej z obu żż tarczowych górnych uchodzą również z z, m os two-o bo j c z yk owo-sutkowe, towarzyszące gałęzi tętniczej o tej samej nazwie, :hodzącei z t. tarczowej górnej. z, tarczowa dolna O Wgroideu interior). Z, tarczowa dolna, przeważnie pojedyncza, gest żyłą towarzyszącą odpowiedniej tęlnicy. Wychodzi ona ze s p I o tu 1 a r c z o we g o e p a r z y s 1 e g o(pleaua(hgroideu impdr), utworzonego z żył odprowadzających krew ąrczycy i położonego na gruczole tarczowym i ku dołowi od niego na powierzchni iedniej tchawicy. Łączą się z nim również żż, tarczowe górne, a dochodzą żż. Kawie ze(in. tracheq(es 9 oraz pr zety k owe(m. esophagea(es). Ż, tarczowa dolna jodzie może zarówno do z, szinei wewnętrznej, jak też poniżej, prawa do kąta łączenia żż, ramienna-głowowych, lewa do z, ramienna-głowowej lewej. że, tarczowe najniższe(m. thgroideoe imde%, które również wychodzą ze splotu czowego nieparzystego, nie uchodzą do z, szyjnej wewnętrznej, lecz przeważnie liczbie 2 lub 3 do z, ramienna-głowowej lewej(1, D), zmienność gałęzi przednich z szilnei wewnętrznej w obrębie trójkąta t. szyjnej. :ształtowanie żył dopbwowvch w trójkącie t. szyjnej podlega znacznym wahaniom. reguły powstaje potężny pi eń ży lny ta re z owo-j ęzy k o wy(truncus tenosusjzolmęualis), który przimuie dopbwv żylne języka oraz krtani i tarczycy:mniej ęcej na poziomie rozwidlenia t. sz*n*wspólnej przecina on od przodu 11, szyjne i prawie d prostym kątem uchodzi do z, szyjnej wewnętrznej. Pień ten prawie stale przyjmuje nadto żyły gardłowe-wytwarza się wówczas pień tarczowa-językowo-gardłowy uneus thgrolinguophdrmgedlis). Bardzo często również z, twarzowa uchodzi do polnego pnia(truncus łhgrolinguophdryngeqfaeialis). Streszczenie. Żyły głowy i szyi tworzą trzy zgrupowanie 1)żyły mózgowia, opory twardej oraz ściany stnej czaszki:2)żyły powierzchowne głowy i szyi oraz 3)żyły głębokie głowy i szyi. Krew pływa z nich głównie, chociaż nie wółącznie, przez z, szyjną wewnętrzną(t. iugulorisernd). Żyły mózgowia nie towarzyszą tętnicom. Mają one bardzo cienką ścianę prawie nie wierąjącą mięśniówki i nie mają zastawek. Zarówno żyły powierzchowne, biegnące na lkulach mózgu i móżdżku