... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
p.n.e.), główne jednak zasługi na tym polu mają późniejsi kierownicy tej placówki, znakomici krytycy i wydawcy — Arystofanes z Bizancjum i Arystarch z Sa- mos (II w. p.n.e.). Oprócz standardowych wydań sporządzano również ko- mentarze i pisano rozprawy naukowe na tematy filologiczne. Wyroki aleksan- dryjskich krytyków miały wielkie znaczenie dla przyszłej recepcji dzieł po- szczególnych autorów; Terpander, Arion czy Lasos przewyższali sławą w dziedzinie meliki łbykosa i Bakchylidesa, lecz ponieważ ich teksty budziły prawdopodobnie podejrzenia co do autentyczności, nie znaleźli się na liście wydawniczej w gronie najwybitniejszych twórców lirycznych, uznanych za wzory godne naśladowania. Poeci aleksandryjscy, dla których uczoność stanowiła jedno z ważniej- szych kryteriów dobrej poezji, byli znawcami i miłośnikami dawnego piśmien- nictwa. W dążeniu jednak do stworzenia czegoś nowego skupiali swe wysiłki przede wszystkim na rozwijaniu tych gatunków literackich, które w poprzed- nich okresach nie osiągnęły jeszcze szczytowego punktu rozwoju. Spadkobier- cą niemal zanikającej meliki stał się głównie epigram, nadto bukolika. Ślady wpływu dawnej poezji śpiewanej wykazuje też elegia, a nawet epos. Dużym powodzeniem cieszyła się w okresie aleksandryjskim Safona. Powoływały się na nią kobiety-poetki pragnące dorównać wielkiej poprzed- niczce sławą i kunsztem poetyckim (Erynna, Nossis). Safona była ponadto wzorem dla poetów piszących epithalamia (Teokryt, Kallimach), przede wszystkim zaś dla twórców poezji miłosnej (Teokryt, Apollonios z Rodos — III księga Argonautyków, epigramatycy Asklepiades i Posejdippos). Na- śladowców znalazła także w omawianej epoce twórczość Alkajosa, choć zakres imitacji był w jego przypadku dość wąski i obejmował jedynie tematy sympotyczno-erotyczne (Teokryt, Asklepiades, Kallimach). Na szcze- gólne podkreślenie zasługują zapożyczenia z liryki u Teokryta (Idylle XXIX i XXX), który nawiązywał do naśladowanego wzoru dodatkowo miarą wierszową (metra eolskie) i dialektem. Wymienieni poeci czerpali też szeroko z poezji miłosnej i biesiadnej Anakreonta oraz wykształconych przez niego rodzajów metrum. Trudno uchwytny jest związek poezji aleksandryjskiej z dawniejszą liryką chóralną. Reminiscencje z Pindara w twórczości Teokryta na przykład poda- ne były w podtekście czytelnym jedynie dla wykształconego odbiorcy. Wyraź- niejszym sposobem nawiązania do dorobku poezji melicznej (mimo rezyg- Recepcja liryki greckiej w Europie 109 nacji z archaicznej polimetrii) było sięgnięcie po tradycyjne gatunki: epinikion (Kallimach), epithalamion (Teokryt, Kallimach), enkomion (Teokryt). W wy- daniu Aleksandryjczyków były one już jednak przeważnie rozmaitymi wciele- niami dworskiego panegiryku. Prawdziwy renesans przeżywa natomiast w epoce aleksandryjskiej dawny jamb. Spuściznę jego najważniejszych przedstawicieli (prawdopodobnie z wy- jątkiem Semonidesa) nie tylko wydano, lecz i opracowano w rozprawach historycznoliterackich i leksykograficznych. Największy wpływ na Aleksan- dryjczyków wywarł poeta cholijambiczny Hipponaks; wzorowali się na nim jambografowie orientacji żebraczo-cynickiej (Fojniks z Kolofonu, Kerkidas z Megalopolis), Herondas w mimijambach, wreszcie Kallimach w swej twór- czości jambicznej. Ten ostatni, główny reprezentant poezji aleksandryjskiej darzył ponadto wyraźną sympatią dawnego mistrza gatunku — Archilocha. Preferowany w epoce hellenistycznej typ elegii uczonej o tematyce eroty- cznej wywodził się z tradycji zapoczątkowanej przez Mimnermosa. Autor utworów poświęconych Nanno, stał się już w IV w. p.n.e. wzorem dla prekursora elegii aleksandryjskiej, Antymacha z Kolofonu, pocieszającego się po stracie ukochanej Łydę opowieściami o nieszczęśliwych miłościach zna- nych bohaterów. Podobny rodzaj elegii miłosnej, zwanej od dominującej w niej tematyki nieosobistej (mitologicznej) elegią obiektywną, uprawiał Her- mesianaks z Kolofonu (Leontion). W repertuarze gatunków kontynuowanych w poezji aleksandryjskiej zna- lazł się również hymn (Kallimach, Teokryt, Aristonoos, utwory nie znanych nam już twórców)