... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
Kwiaty szerokości 3-4 cm są czysto białe lub nieco czerwonawo nabiegłe, szczególnie stronie zewnętrznej. Zalążnie u nasady zrc nięte między sobą. Owoce jabłkowate małe, kuliste, mają tyl 2-4 cm grubości, są zielonożółte i często cze wonawo nabiegłe. Siedlisko: Na glebach głębokich, zwykle w gotnych i żyznych. Występowanie: W stanie dzikim występu wszędzie w Europie, ale nigdzie nie jest ba dzo częsta ani nie tworzy drzewostanóv Przeważnie trudna do odróżnienia od zdziczć łych jabłoni uprawnych, Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja. Uwagi ogólne: Dzikie jabłka były spożywam już w czasach kultury budowli na palach, cze go dowodzą archeologiczne znaleziska pes tek. Jabłoń dzika jest przodkiem wielu ras jabłoni, uprawianych w różnych odmianach Licznym odmianom handlowym, które dawnie były znane i lubiane, dzisiaj grozi prawie zu- pełne wyginięcie. Zastępują je nowe nisko- pienne, wysokopienne odmiany. Stare odmia- ny spotkać jeszcze można tu i ówdzie w sta- rych sadach i chłopskich ogrodach. Gatunki pokrewne: Jabłoń chińska (Malus spectabilisj ma kwiaty różowe, kuliste i często nawet pełne. Sadzona bywa przeważnie jako krzew ozdobny w przy- domowych ogródkach, na skwerach i zieleń- cach. Jabłoń kwiecista zwana też japońską (Malus floribunda) iwaca uwagę swoimi kwiatami - na zewnątrz silnie zabarwionymi na czerwono, a wewnątrz prawie białymi. Na- leży ona poza tym do najobficiej kwitnących jabłoni ozdobnych. Jej małe jabłuszka mają zaledwie wielkość czereśni i są niejadalne. Jabłoń purpurowa (Malus x purpurea( powsta- ła ze skrzyżowania różnych jabłoni ozdobnych i ma piękne, ciemnopurpurowe kwiaty. Spora- dycznie spotkać ją można w ogrodach i kolek- cjach ozdobnych, Dokładne oznaczenie gatun- ku u jabłoni ozdobnych jest bardzo trudne z powodu wielkiej obfitości znajdujących się w uprawie gatunków dodatkowo jeszcze spo- tęgowanej przez krzyżówki odmian handlo- wych. Nasz opis ograniczyliśmy do niewielu, zaledwie, najczęściej spotykanych form. 184 185 Grusza pospolita (Pyrus pyraster burgsd.,/ Różowate Wygląd: Przeważnie mniejsze drzewo o wyso- kości 5-15 m, niekiedy dorastające do 20 met- rów. Korona także u starszych drzew stożko- wata i wydłużona, rzadziej okrągławo sklepio- na lub szeroka i rozłożysta. Pień zwykle nieco skrzywiony lub pochylony. Gałęzie stromo wzniesione albo szeroko od- stające, dość krótkie i obficie rozgałęzione. Kora ciemnobrunatno-czarniawa, delikatnie spękana łuszczy się wzdłuż i w poprzek. Pędy tylko z początku owłosione, później całkiem nagie i brunatnawe. Podłużne pączki mają około 5 mm długości i są brunatnawe. Starsze gałęzie przeważnie opatrzone krótkopędami przekształconymi w ciernie. Liście tylko na krótkopędach, dość cienkie, okrągławo-eliptyczne mają 3-7 cm długości i często są prawie tak samo szerokie. U nasa- 186 dy zaokrąglone albo sercowate, ząbkowane lub bardzo delikatnie piłkowane, z przodu kró- tko zaostrzone, na wierzchu lekko błyszczące, zywozielone. Ogonki liściowe mają długość 2-5 centymetrów. Kwiaty rozwijają się równocześnie z listnie- niem i są zebrane w wielokwiatowe wierzcho- łki na krótkopędach. Pojedyncze kwiaty o sze- rokości do 4 cm mają czysto białe płatki koro- ny i bladozielone działki kielicha. Zalążnie nie są zrośnięte. Owoc mniej więcej długości 2-3 cm i takiej samej grubości, dzbankowaty lub kulisty, bru- natnawożółty i brodawkowaty z powodu prze- tchlinek. Siedlisko: Grusza pospolita lubi siedliska żyz- ne, przemywno-świeże, zdecydowanie ciepłe latem. Występowanie: Gatunek spotykany tylko poje- dynczo w zaroślach lub świetlistych, ciepłych lasach liściastych, miejscami sadzony. Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja. Uwagi ogólne: Dzika grusza jest jedną z form wyjściowych wielu odmian uprawnych, hodo- wanych w sadach. Były one znane i lubiane już w starożytności, a powstały z krzyżowania różnych dzikich gatunków, pochodzących z Bliskiego Wschodu. W sumie zarówno ze- staw odmian, jak pochodzenie od poszczegól- nych gatunków, są bardzo niejasne. Zdziczałe odmiany uprawne, podobnie jak u jabłoni, przyjmują już wkrótce cechy roślin wyjścio- wych tak, że nie zawsze można je odróżnić od rodzimej dzikiej gruszy. Grusza ta nazywana bywa również „gruszą drewnianą" - nazwa ta pochodzi od bardzo twardego miąższu owo- ców. Owoce nieco kruszeją dopiero bardzo późną jesienią (przeważnie po nadejściu mro- zów) i wabią wtedy ptasich smakoszy. W kla- sycznej łacinie grusza nazywa się pirus. Lin- neusz wybrał jednak inną, obecnie przyjętą pisownię. 187 Migdałowiec pospolity (Prunus dulcis d.a