... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
232 Wspaniałą oprawę ma także wyłożona ciemnym drewnem dębowym Sala Biblioteczna, z kasetonowymi stropami wspartymi na drewnianych filarach, rzeźbionym kominkiem i tzw. stołem kónigowskim. W piwnicach za czasów Kónigów przechowywano wina. ** Dom Straży z końca XIX w. jest usytuowany na zboczu, w pobliżu pałacu. Jedną stroną przylega do reprezentacyjnej bramy wjazdowej, z drugiej zaczyna się murowane ogrodzenie z metalowymi kratami. Budynek składa się z pięciobocznej części trzykondygnacyjnej zwieńczonej krenelażem, wieży z wysokim dachem i iglicą oraz przylegającej do niej części prostokątnej nakrytej dachem mansardowym. * Budynek gospodarczy (koniec XIX w.) zamyka od południa dziedziniec gospodarczy, a północną elewacją przylega do zbocza. Budynek na planie prostokąta, dwu-kondygnacyjny, flankowany wieżami na planie kwadratu. Parter przeznaczony był dla celów gospodarczych, na piętrze znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. Na wieży ośmioboczny belweder zwieńczony hełmiastą kopułą z niską iglicą. Szarówka. Dom Straży 233 Dom leśniczego (II poł. XIX w.) przypomina drewniany angielski cottage. Jest parterowy, z mansardą i piwnicą, nakryty wysokim dachem. Obok brama z ceglanymi pylonami, nakryta dachem na drewnianych konsolach. Bażantarnia, wzniesiona w latach 1910-12, parterowa z mansardą, nakryta stromym dachem dwuspadowym. Oranżeria z końca XIX w., dwukondygnacyjna, z oknami w ostrołukowych obramieniach. W szczycie i w narożach fasady małe wieżyczki. ** Park o powierzchni 46 ha rozciąga się na dwóch zboczach wąwozu. Założono go na początku XIX w. z wykorzystaniem starej dąbrowy (300-letnie dęby!). Składa się z części regularnej (wokół pałacu) i krajobrazowej, zaprojektowanej przez znanego architekta zieleni Kufaldta. Część regularna to szpaler z fontanną przed pałacem oraz ciągnące się poniżej trzy tarasy połączone reprezentacyjnymi schodami i otoczone murowaną balustradą. Dalej zaczyna się część krajobrazowa, której ośrodkiem jest wielki staw zasilany ze źródeł. Są tu liczne malownicze zakątki i platformy widokowe. W parku rośnie ok. 70 gatunków drzew i krzewów. Przy jednej z alejek stoi marmurowy nagrobek jednego z właścicieli rezydencji, Christiana Heinricha Hebenstrei-ta, urodzonego w Parnawie (Estonia) w 1818 r., zmarłego w Budziszynie w 1885 r., z niemiecką inskrypcją. stolicą rejonu, obw. sumski Miasteczko Trostianiec nad Boromlą założone zostało w latach pięćdziesiątych XVII w. przez przesiedleńców z prawobrzeżnej Ukrainy, którzy schronili się tu po odzyskaniu Prawobrzeża przez Rzeczpospolitą. Do 1765 r. należało do terytorium pułku achtyrskiego, później do guberni słobodsko-ukraińskiej, od 1835 r. do guberni charkow-skiej. Zaczęło rozwijać się szybciej, gdy okoliczne dobra stały się własnością książąt Golicynów, którzy wznieśli tu okazały zespół pałacowy. W Trostiańcu urodził się wybitny XX-wieczny pisarz ukraiński M. Chwylowy. W II poł. !ł XIX w. działały tu: cukrownia, gorzelnia, cegielnia i warzelnia saletry. * Cerkiew Błagowieszczeńska z 1750 r., klasycystyczna z elementami baroku, jest najstarszą budowlą w mieście. Budowla na planie prostokąta z półkolistą apsydą od wschodu i dzwonnicą od strony zachodniej. W XIX w. dobudowano transept. Nad częścią centralną ośmioboczny bęben zwieńczony kopułą z latarnią, pozostałe części sklepione kolebkowo. Szczyty transeptu zwieńczone trójkątnymi frontonami. Dzwonnica czterokondygnacyjna (najwyższa kondygnacja na planie ośmioboku) ze zwieńczeniem namiotowym i iglicą. Kiedyś była wyposażona w kuranty. Świątynia wyróżnia się czterema wejściami (zamiast zwyczajowych trzech). Wnętrze podzielone na trzy nawy, posadzka wyłożona płytkami metalowymi. * Cerkiew Wozniesieńska z 1913 r., zbudowana w stylu rosyjsko-bizantyjskim, na planie krzyża z półkolistymi ap-sydami, zakrystią i diakonnikiem. Część środkowa nakryta kopułą na wysokim bębnie, apsydy sklepione konchowo, pozostałe części kolebkowo. Ściany oblicowane czerwoną cegłą. Trzykondygnacyjna dzwonnica wysokości 40 m, Trostianiec