... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.

Nie wiem. W ka�dym razie wszyscy tak uwa�ali. Chocia�by taka El�bieta, staro�cina naszej grupy. By�em z ni� na kawie. Gaw�dzili�my o uczelnianych sprawach. El�bieta martwi�a si� o bumelant�w. Wyci�gn�a notes. Oblicza�a opuszczone godziny. �le z Bronkiem Kowalczykiem. On ma najwi�cej zaznaczonych nieobecno�ci. - Jeszcze przy jego pochodzeniu spo�ecznym - El�bieta bardzo przejmuje si� cudzymi sprawami. Drugi na li�cie by�em w�a�nie ja. Bez s�owa opu�ci�a moj� pozycj� i zatrzyma�a si� przy trzecim. - Wi�c ja drugi... - powiedzia�em - kiepsko... - Kiepsko? - powt�rzy�a zdziwiona. - No wiesz! Ty i tak przecie� b�dziesz w porz�dku... - przypatrzy�a mi si� z pewnym zmieszaniem. I tak wszyscy uwa�ali. Nawet konfident z naszego roku, Mrozek, autentyczny zreszt� ubiak, wita� mnie z przyja�ni�, przymila� si� i natarczywie proponowa� wsp�lne przygotowywanie si� do egzamin�w w sesji zimowej. W tym czasie zupe�nie ju� straci�em ch�� do studi�w. Nudne to wszystko i ja�owe. Jeszcze tylko ze wzgl�du na ojca, kt�ry marzy�, bym zosta� magistrem, pojawia�em si� na wyk�adach i �wiczeniach. Ze z�o�ci coraz cz�ciej pi�em. Z tego picia wynik�a przykra chryja. Wypi�em wtedy �wiartk� w bramie, poprawi�em porterem w barze "Pod Kuchcikiem" i poszed�em na uniwerek. Przed Pa�acem Kazimierzowskim natkn��em si� na tego kapusia Mrozka. U�miechn�� si� do mnie przyjacielsko. Ogarn�a mnie z�o��. Chwyci�em go za krawat, da�em par� razy po g�bie i zrzuci�em mu czapk�. Piszcza� jak szczur. Poprawi�em kopniakiem. Przybiegli dwaj z Komitetu Wydzia�owego... Nast�pnego dnia od razu wyczu�em t� specjaln�, napi�t� atmosfer�. Charakterystyczne spojrzenia. Nikt nie podchodzi� do mnie. Po drugim wyk�adzie wezwano mnie do towarzysza Biesiady, sekretarza Komitetu Wydzia�owego. Znany z surowo�ci partyjniak, by�y ko�ciuszkowiec, w walce z reakcyjnym podziemiem straci� r�k�. Nieprzyjemny typ. D�ugo nie unosi� g�owy znad biurka, co� czyta�, szele�ci�y papiery. Denerwowa�em si� coraz bardziej. Nagle wsta�. Masywny, na piersi dzwoni�y mu medale, pusty r�kaw w kieszeni. - Nie wiem, dlaczego... - powiedzia� - wy uwa�acie, �e wszystko wam wolno... Nie wiem! - uderzy� d�oni� w biurko. Wy?... - zdziwi�em si�. - No jasne... My z Urz�du... U�miechn��em si� g�upawo. - Mo�e w tej hecy o co� wam chodzi�o. Nie znam waszych spraw. Czy on?... - zaj�kn�� si�. - No, znaczy Mrozek, co� nie w porz�dku... Podejrzany? - Na razie... - odpowiedzia�em z namys�em - trudno co�kolwiek sprecyzowa�... - No, id�cie ju�... - niecierpliwie machn�� r�k�, zadzwoni�y medale. - K�opot tylko. Za drzwiami od razu rozpr�y�em si� i odetchn��em g��boko. (1961) Przemoc Tajna policja by�a wtedy wszechw�adna. W�a�ciwie ka�dy o tym wiedzia�. Ale �eby a� tak dalece - nie przypuszcza�em. Zawsze zostawiali�my sobie jaki� margines, co prawda coraz mniejszy, gdzie nikt z zewn�trz nie dotrze, dotrze� nie mo�e, i by�a to krzepi�ca otucha, �e w tym chocia� jeste�my wy��cznymi panami samych siebie. Akurat Ryszard wr�ci� wtedy z wakacji. By�y to jego ostatnie studenckie wakacje, kt�re sp�dzi� w��cz�c si� po p�nocnych wojew�dztwach jako likwidator szk�d z ramienia Pzu