... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
Każde przedszkole ma obowiązek stworzenia podstawowych niezbędnych warunków dla zaspokojenia ruchowych potrzeb rozwojowych dzieci i jak najpełniejszej realizacji zadań programowych w zakresie wychowania fizycznego. Tak więc obok odpowiedniej organizacji procesu wychowawczego, polegającego przede wszystkim na zapewnieniu dzieciom zgodnego z zasadami higieny trybu życia, rozkładu dnia oraz wszystkich czynności i zajęć, niezbędna jest baza działania. Materialne wyposażenie, pomieszczenia przedszkolne, podobnie jak teren i jego urządzenie, stanowią środowisko wychowawcze aktywnie działające na dziecko. Sprzęt i urządzenia, z którymi dziecko się styka, wzbudzają jego zainteresowanie, stanowią podnietę do działania ruchowego. Im więcej podniet do działania znajdą dzieci, im podniety te będą różnorodniejsze z punktu widzenia potrzeb zdrowotna-higienicznych i sprawnościowych, tym więcej mają szans wyżycia się ruchowego i pełnego kształtowania osobowości. Pamiętać należy, że dbałość o wyposażenie przedszkola, to dbałość o warsztat pracy i właściwą organizację procesu wychowawczego, dlatego też troska o wciąż lepsze i racjonalniejsze jego urządzenie musi mieć charakter _stałych i systematycznych staTBll. Dla zapewnienia normalnej i sys (emfatycznej realizacji programu, niezależnie od stopnia organizacji placówki, ilości dzieci i grup, a także bez względu na to, czy warunki są dobre, średnie czy skromne, każde przedszkole powinno posiadać:a) ogród przedszkolny z placem zabaw wyposażonym w odpowiednie urządzenia, 148. b) salę zajęć zaopatrzoną w sprzęt, c) przybory i pomoce. 1.1. Teren przedszkolny (ogród i plac zabaw) Teren otaczający przedszkole przez cały rok służy jako wybieg i miejsce swobodnych zabaw. Jeżeli jest on odpowiednio urządzony, powińmy tu odbywać się różnorodne, zorganizowane i kierowane zajęcia typu dydaktyczna-wychowawczego. Tu również w ciepłe dni jesienne, wiosenne i letnie następuje zbiórka dzieci i tutaj także, po podwieczorku, dzieci spędzają czas przed udaniem się do domu. Teren przedszkolny winien być odpowiednio duży (norma 12 m'na dziecko) i w sposób przemyślany ciekawie urządzony. Ze względu na bezpieczeństwo dzieci teren musi być ogrodzony i'zamknięty. Uzupełniające ogrodzenie tworzyć powinien żywopłot, rząd zasadzonych dookoła drzew lub krzewów, co przyczynia się do odizolowania obiektu od ulicy, a także stanowi pas zieleni pochłaniający kurz. Bardzo ważną sprawą jest rozplanowanie i zagospodarowanie całej przestrzeni. Gdy przedszkole prowadzi kilka grup dziecię-cych, najkorzystniej jest przewidzieć oddzielne kąciki dla każdej z grup. W każdym przypadku konieczne jest oddzielne, spokojne miejsce dla dzieci z grupy najmłodszej. Planując urządzenie terenu trzeba mieć na uwadze konieczność zapewnienia dzieciom przebywania zarówno na słońcu, jak i w cieniu. W przypadku braku miejsc zacienionych, konieczne jest ustawienie latem parasoli ogrodowych, rozpinanie daszków brezentowych na słupkach, czy też wybudowanie przewiewnej altany. Koniecznym elementem w ogrodzie jest duży trawnik o równej powierzchni, który służyć będzie do prowadzenia zajęć ruchowych. Tu dzieci będą mogły swobodnie chodzić, biegać, siadać, klękać, leżeć, a nawet chodzić boso. Tu również wygodniej będzie prowadzić zajęcia z takimi przyborami, jak:laska, drewniane obręcze, krążki, które w sali sprawiają wiele hałasu:czasem nawet użycie ich w pomieszczeniu stwarza momenty zagrożenia ze względu na śliskość podłogi, natomiast wykorzystanie ich na dworze eliminuje możlil 49. waść wypadków i pozwala na wprowadzenie wielu urozmaiceń w zajęciach (np.toczenie, przeskakiwanie itp. Niektórych ćwiczeń czy zabaw w ogóle nie powinno się wykonywać w sali (np.rzutów na odległość ze starszymi dziećmi, skoku w dal, skoku wzwyż, biegów na szybkość, w przypadku braku materaca-przewrotów itp) . Trawnik jest więc, jak z tego wynika, urządzeniem uniwersalnym, niezastąpionym, przyrządem"i, jak to się często określa, , zieloną salą". W związku z zagospodarowaniem i urządzeniem terenu przy przedszkolu, nasuwają się jeszcze i inne problemy. Ważną sprawą jest nawierzchnia. Idealnym wyjściem jest zapewne połączenie dobrze ukorzenionej, trawiastej nawierzchni z wyasfaltowanymi dróżkami, placykami. Nie wskazane jest żwirowanie ścieżek. Wysypywanie żużlem czy miałem ceglanym jest niedopuszczalne. Stosowanie betonu czy płyt chodnikowych ograniczyć się musi do wyłożenia dojść i niektórych części terenu. Upadki-tak częste u dzieci-powodują bolesne i głębokie zdarcia naskórka, poza tym bieganie, a zwłaszcza podskoki na twardym podłożu betonowym spłaszczają wysklepienie stopy dziecka. Utwardzona, ziemna nawierzchnia klepiskowa jest miękka, ale jest to jej jedyną zaletą. Ziemna nawierzchnia brudzi ciało, ubranie, obuwie, uniemożliwia siadanie podczas zabaw i ćwiczeń, powoduje kurz gdy jest wyschnięta, podczas deszczu łatwo tworzą się na niej kałuże i błoto. W suchej i ciepłej porze nawierzchnię klepiskową trzeba często skrapiać wodą, czyniąc to we wczesnych godzinach rannych przed przyjściem dzieci, a nawet powtarzać polewanie wielokrotnie w ciągu dnia