... masz przeżywać życie, a nie je opisywać.
Jak żechjuż pisoł, auta jeździyły takrzodko, że jak jechało jaki, to ludzie piykli kołocze we Wielopolu. Doprowdy, roz jedyn autok jechoł i kole dzisiejszyj tanksztele przed Golyjowym wjechoł do rantu. Był on załadowany marmeladom i ludzie obracali tam a nazod z kiblami i rychtyg kołocze piykli. Jak my już som przi Golyjowie, to musza pedzieć, że my tam jeździli na natrach na tyj kalwaryji bez ta zima. Jeździli my tyż w „szczyrkowym dole", na „bagnach", „zabuszkach", „machulcowyj górce", „pynkalce" i w glinioku kole szkoły. W glinioku to my z synkami zrobiyli tako wielko skocznia, aże strach było na nią sjechać. Niej-dalij zawsze skokoł Zefek i Tadek, to tyż dziołchy za nimi lotały. Jo roz tyż chcioł tak daleko skoczyć jak łoni i jak żech się odbiył, to po-tym niy wiym jak było dali. Pamiyntom yno tela, że przi szczewikach mi yno łokucia zostały. Narty były od moiji ciotki - starka mi ich pożyczali jak ciotki niy było w doma - co było dali, to się idzie domyśleć. Wracomy do tych szkubaczek: co te baby, kere tam u tyj Anki szkubały, opowiadały. To się w palicy niy mieści, co jo się tam na-słochoł. Jo był bajtlym dłogo żech niy wiedzioł co to jest zowitka, potratek czy łonterlajb, tako tam godka szła. Co tam kero słyszała, to opedziała i jeszcze coś od siebie dodała. Mię to najbardzi się podobało, jak godały o utopkach i klynkani-cach, abo o inkszych jaroszkach co rade po łożyrokach jscajom. Roz Trudka łosprawiała, jak j om taki gryfny karlus na hanysowyj grobli zastawiył i pytoł się o kogoś co pod łasym miyszko. Wyglondoł jakby kas ze zagranice przijechoł. Trudka była jeszcze frelom, a że i się spodoboł, to go chciała do tyj chałupy zakludzić. Dała się śnim do godki, toż łon drabko jom pod parzą chyciył i idom dali. Trocha miała strach Trudka, bo się już ćmiyło, ale słyszała, że keryś rzynie krowy z łąki i to było lepij. Wróż zejrzała na dół, bo i się zdało, że tyn karlus jakoś chromie. Włosy i na głowie stanyły jak ujrzała, że tyn karlus zamiast nogi mioł kopyto koński. Najprzód się chciała wyrwać, ale tyn karlus jom tak mocno trzirhoł, że niy umiała nic zrobić. Potym się i przipomniało, co i starka powiedzieli i jak mu mazła bez pysk lewajtkom, to utopek do przikopy zarozki wpod. Utopka się zawsze bije majdykom, to słyszała od swojij starki. Utopki się umiom zamiyniać w bele co, to tyż Trudka widziała jak się śniego kaper zro-biył i pływoł gibko ku głymbszyj wodzie. Najwiyncyj tyj godki to miały te baby w łostatni dziyń, to były wy-szkubki, abo tyż godali na to „fyjderbal". Jo tam ekstra po mamulka prziszoł, ale tak najbardzi skuli kołocza. Jak żech szoł ze szkoły, to żech widziol jak mama od Anki niosła dwie blachy od Studnika z piekarnie. Zdało mi się, że mi się zachce, takigo pypcia żech dostoł. Chocioż mamy było gańba, że i za keckom lotom i za-roz mię du dom wygoniyla. Mama od Anki dała mi dwie sznity kołocza, jedna z ma-kym, a drugo ze syrym. Jeszcze dzisioj pa-miyntom tyn smak, takigo kołocza dzisioj niy ma na świecie. Szkoda, że mię ma-mulka wygnała, bo tak tam było piyknie i byłoby dzisioj o czym pisać, co te baby tam jeszcze godały. Pod łoknym żech jeszcze na dworze słyszoł, jak się chichrały. Utopek na kole Nareszcie bydymy mieć elektryka pod łasym, bo elektrykorze przijechali i zaczli wkryncać szolki na masztach, kere już zdonżyli przed tymi ciynżkimi mrozami zakopać. Teraz by dom podłonczać elektryka do chałupów po koleji, to znaczy nojprzod tam kaj dosta-nom wiyncyj gorzołki. Skończy się te szykowani karbitek i te prze-żgowani brynerów, kere sztyjc kopciyły. We wszystkich chałupach już przez lato mieli ludzie pociongnyte druty i szaltry z gniozdkami pozaprawiane. Z gminy powiedzieli, że kożdy mo se dać to zrobić, a potym roz dwa nom to podłonczom. Lato się kończyło a mię to nerwowało, że jakoś roz dwa to niy idzie. Padół żech se, że byda som elektrownia budowoł. Jak żech jeszcze w kinie objazdowym na kronice widzioł, że z wody idzie sztrom robić, to żech dłużyj niy czekoł. W krzokach wele hanysowego młyna widzioł żech wyciepnyto damka bez zica, bez kety i kółka miała bez mantli. Wy-ciongnył żech przedni kółko, bo mi się przido na ty moja elektrownia. Od Wacka - tego ziyńcia od Rójka - dostoł żech stare dynamo i dwie byrny. Przibil żech te dynamo do takij grubszyj deski gwoździami i wbioł do dna w Ośliźlokowyj przikopie, co leciała kole naszyj ze-grodki. Kole tego żech postawił te kółko z tyj damki na takich dwóch kolikach. Na tyj feldze przikryncioł żech drotym taki blaszki wytnyte z putnie, po konserwach z „UNRY" - pisało jeszcze na tym: „Horse's meat". Do tego dynama przikryncił żech taki kółeczko wyrznyte z taśmy, kere się opiyrało o ta felga. Jak to się zaczlo łobracać i ta byrna się oświyciyła, to mi się zaś ta kronika przipomniała o tym Dnieprogre-sie. Po płocie żech pociongnył du dom droty i oba końce wraził do gniozdka. Na ordece powiesiył żech ta żarówka i czekoł żech aż się zećmi. Jak mama pedziała: „Oświyć synek karbitka, bo już nic niy widza", to jo i godom: „Szkyrtnij mamo tyn szalter na ścianie, bo nom już prąd podłonczyli". Mama godo: „Niy rób mię za błozna, bo jeszcze drotów ni ma, a ty już chcesz co by świycioło", ale przi tym z gupot cykła tyn szalter. Zlynkła się przi tym, bo się zaroz zrobiyło jasno w kuchni, chocioż to błyszczało choby janiczek. Ale uciechy było co niy miara. Starka prawie była u nos i pedzieli: „Jak cię kółko z hau-skyjzy niy przejedzie, to jeszcze z ciebie coś wyrośnie", ajo się myśloł jak diosi